Χαζεύοντας τις διάφορες ειδήσεις στο ίντερνετ κάνοντας το συνηθισμένο (και αποχαυνωμένο) scroll down διαβάζω ότι η Υπουργός Πολιτισμού
“Ζήτησε και θα λάβει ως αποζημίωση (μεταξύ άλλων) το… ιλιγγιώδες ποσό των 5,60 ευρώ (2,80 ευρώ ανά διέλευση Διοδίων) για την συνεργάτιδά της η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου για το επερχόμενο ταξίδι τους στην Κύπρο – προκειμένου να υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με την Κυπριακή Δημοκρατία για θέματα πολιτισμού;
Ιδιαίτερη αίσθηση έχει η δημοσίευση της απόφασης που αναρτήθηκε στη Διαύγεια (με ημερομηνία 24 Αυγούστου), σύμφωνα με την οποία η υπουργός Πολιτισμού ζήτησε – και θα λάβει – εκτός από ημερήσια αποζημίωση 50 ευρώ, δαπάνη ημιδιαμονής, αεροπορικά εισιτήρια, το αντίτιμο των εισιτηρίων ΜΜΜ αλλά και της αξίας των … διοδίων (αν γίνει χρήση ΙΧ αυτοκινήτου) προς και απο το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος για τη συνεργάτιδά της, της ειδικής της συμβούλου για θέματα διεθνών σχέσεων Κυβέλη-Αικατερίνη Κούβελα.”
Αυτό που κάνει η Υπουργός είναι νόμιμο. Κανονικά δικαιούται αυτό το ποσό η συνεργάτις της κας Κονιόρδου. Το θέμα με αυτή την κίνηση είναι αν είναι και ηθική. Να ζητάς δηλαδή από ένα πτωχευμένο κράτος να σε πληρώσει αυτό το τιποτένιο ποσό την ώρα που συμπολίτες σου δεν έχουν καν ρεύμα στο σπίτι τους. Την ώρα που το μεροκάματο είναι στα 2,80 ευρώ μικτά. Κι αν τολμήσεις και διαμαρτυρηθείς παίρνεις και πόδι.
Το μόνο που μου έρχεται για κλείσιμο είναι ο στίχος του Μάλαμα “Oσα κοστίζουν μια δραχμή γι’ άλλους κοστίζουν μια ζωή. Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι κρίμα;”
Γ.Κ.
