Του Δημήτρη Παπαδάκη
Τα θετικά μηνύματα για την Ελληνική οικονομία και την κυβέρνηση κατ΄επέκταση από τον Ευρωπαίο Επίτροπο Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί και τον πρόεδρο του Eurogroup Γέρουν Ντάισελμπλουμ σίγουρα ηχούν παράξενα στο μέσο Έλληνα. Είναι όμως η κατάσταση τόσο ρόδινη όσο την παρουσίασαν; Ο καθένας γνωρίζει την απάντηση. Προφανώς και η κατάσταση δεν είναι τέτοια. Και το ερώτημα που αναπόφευκτα μπαίνει είναι για ποιο λόγο αυτές οι εύφημες μνείες από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι επενδυτική “κόλαση”, εξακολουθεί να κυριαρχείται από τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις. Τα προβλήματα των τραπεζών με τα “κόκκινα” δάνεια είναι μπροστά. Ο προϋπολογισμός βγαίνει με το ζόρι και με διογκούμενα βάρη για τα συνήθη υποζύγια. Κι όμως οι Μοσκοβισί και Ντάισελμπλουμ παρουσίασαν την κατάσταση περίπου όπως ο Τσίπρας στη ΔΕΘ… Η απάντηση στο γιατί είναι η ρευστότητα που βιώνει η Ευρώπη το τελευταίο διάστημα. Με τις γερμανικές εκλογές και το διάστημα που θα χρειαστεί για να σχηματιστεί κυβέρνηση, το πρόβλημα που ανέκυψε με την Καταλονία, η αστάθεια στη νοτιοανατολική Μεσόγειο χαρακτηρίζεται από τα προβλήματα στα δυτικά Βαλκάνια και το κουρδικό θέμα που πιθανόν να κάνει την Τουρκία περισσότερο ανεξέλεγκτη… Όλα αυτά σημαίνουν πως η Ευρώπη θέλει -προς στιγμήν τουλάχιστον- σταθερότητα στην Ελλάδα και να μην ανοίξει κάποιο νέο μέτωπο με το “Ελληνικό πρόβλημα”.
Το ερώτημα όμως είναι αν τα εύσημα των Ευρωπαίων ή την ψήφο ανοχής -αν προτιμάτε- προς τη χώρα και την κυβέρνηση είναι σε θέση ο Έλληνας Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του να την μετατρέψουν σε ψήφο εμπιστοσύνης για τους ίδιους και φυσικά για τη χώρα. Η πραγματικότητα δείχνει πως όχι. Ή τουλάχιστον πως τα όποια θετικά βήματα γίνονται με βασανιστικά αργούς ρυθμούς. Θα πρέπει να έχουμε όμως πάντα υπόψη μας πως τα εύσημα και οι φραστικές ωραιολογίες είναι πιθανόν -αν αλλάξουν οι συγκυρίες- να μετατραπούν, ιδίως όσο πλησιάζουμε προς τη λήξη του μνημονίου, σε τρικυμίες…
