Γράφει ο Νίκος Κωστακόπουλος
Εκπαιδευτικός – Δημοτικός Σύμβουλος Θέρμου
Η προβαλλόμενη εικόνα είναι μία από τις πολλές εξαίσιας ομορφιάς εικόνες που αντικρίζει κανείς καθώς ατενίζει τη φύση τριγύρω από τον Δρυμώνα, τον εξώστη του Ορεινού Θέρμου προς την πλευρά της μεγάλης λίμνης της Αιτωλίας, την Τριχωνίδα.
Μπροστά διακρίνεται ένα τμήμα του Δρυμώνα, το αποκαλούμενο Νέα Ελβετία. Πίσω και κάτω ένα μέρος από τους λόφους γύρω από το οροπέδιο του Θέρμου και δεξιά τμήμα του παραλίμνιου τοπίου. Αμέσως μετά η λίμνη Τριχωνίδα να απλώνεται σαν ένας απέραντος καθρέφτης όπου αντιτατοπτρίζεται ο Αράκυνθος, η μακρόστενη οροσειρά που απλώνεται νότια της λίμνης με κατεύθυνση από την δύση προς την ανατολή. Παραπίσω ξεπροβάλλει η Βαράσοβα, καθότι ένα βουνίσιο μπόι ψηλότερη από τον Αράκυνθο, που φαίνεται να πασχίζει να εμποδίσει τα σύννεφα που την πλησιάζουν απειλητικά για να τη σκεπάσουν. Στο βάθος αριστερά η θάλασσα του Πατραϊκού Κόλπου να λαμπυρίζει, ίδια ασπρουδερό σεντόνι απλωμένο πίσω από τα βουνά της Αιτωλίας και στο βάθος να αχνοφαίνονται τα βουνά της Δυτικής Αχαΐας.
Η μέρα είναι μουντή, η χειμωνιάτικη αχλύ είναι κυρίαρχη στα γήινα στοιχεία και ο ουρανός καλυμμένος από βαριά νέφωση, ενώ κάποιες λιγοστές ακτίνες του ήλιου, οι οποίες καταφέρνουν να διεισδύσουν που και που στις χαραμάδες που βρίσκουν κάθε φορά ανάμεσα στα σύννεφα που κινούνται αργά και νωχελικά στο ουράνιο στερέωμα, φαντάζουν σαν να προέρχονται από το βλέμμα που ρίχνει προς τη γη κάτω το θεϊκό κατάλευκο πρόσωπο που διακρίνεται ανάμεσα στα μολυβένισ σύννεφα να ακουμπά μακάρια στο συννεφένιο μαξιλάρι του και ν’ αγκαλιάζει με ένα στοργικό βλέμμα ολόκληρη την πλάση γύρω. Ένα βλέμμα που υποδηλώνει ενδιαφέρον και μέριμνα και για τα επίγεια.
Είναι, μάλιστα, σαν τα εικονιζόμενα γήινα στοιχεία να έχουν συγκεντρωθεί γύρω από το θεόσταλτο φως των ακτίνων, οι οποίες, αν και λίγες, είναι αρκετές για να μαζέψουν γύρω τους τα στοιχεία αυτά σε μια οικογενειακή σύναξη. Μια σύναξη, η οποία δημιουργεί θαλπωρή παρόμοια μ’ αυτή που προκύπτει από την οικογενειακή μάζωξη μια χειμωνιάτικη μέρα γύρω από την πύρα του τζακιού.
Μια θέαση, η οποία σε κανονικές μετεωρολογικές συνθήκες, υπό διαυγή ατμόσφαιρα δηλαδή, δεν θα μπορούσε παρά να χαρακτηριστεί εξαίσια, όχι μόνο δεν παύει να διατηρεί την εντυπωσιακότητά της στις συνθήκες που επικρατούν μια τέτοια μέρα, κατά την οποία η χειμωνιάτικη αχλύ και τα βαριά σύννεφα κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα και την καθιστούν μελαγχολική, όπως εξάλλου είναι εμφανές περίτρανα, αλλά ίσια ίσια αναδίδει μια γλυκιά μελαγχολία που κυριαρχεί στα φυσικά στοιχεία της γης τριγύρω και του ουρανού.
Μια εξαίσια μελαγχολική σύναξη των φυσικών στοιχείων από τις πολλές αντίστοιχες που μπορεί να διακρίνει κανείς στο Ορεινό Θέρμο κάτι τέτοιες μέρες. Μια σύναξη που αναδίδει οικογενειακή θαλπωρή για τα φυσικά στοιχεία παρόμοια μ’ αυτή των ανθρωποκοινωνιών.
Μια χαρακτηριστική εικόνα, εξάλλου, από τις πολλές αντίστοιχες από την ίδια επιμέρους περιοχή, την περιοχή του Δρυμώνα, περισσότερες από τις οποίες επιφυλασσόμαστε να προβάλλουμε οσονούπω!!!
