Toυ Δημήτρη Παπαδάκη
Ενόψει του Περιφερειακού Αναπτυξιακού Συνεδρίου της Δυτικής Ελλάδας και της καθόδου της Κυβέρνησης στην Πάτρα, θα πρέπει οι κυβερνητικοί παράγοντες να θυμηθούν ότι η Δυτική Ελλάδα είναι μια περιοχή – ουραγός σε πολλούς αναπτυξιακους τομείς. Επίσης θα πρέπει να θυμηθούν ότι η Δυτική Ελλάδα κατέχει τα… σκήπτρα της φτώχειας: τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας αναφέρουν πως από το 2014 η Δυτική Ελλάδα πιάνει μόλις το 53% του μέσου κοινοτικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ… ενώ σύμφωνα με έρευνα της “διαΝΕΟσις” το 17.9% του πληθυσμού της να βιώνει συνθήκες ακραίας φτώχειας. Διόλου τυχαία η Δυτική Ελλάδα είναι η Περιφέρεια με την μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού: ανάμεσα στις δύο πρόσφατες απογραφές παρουσιάζει μείωση πληθυσμού κοντά στο 6%…!
Αυτή είναι η εικόνα της Δυτικής Ελλάδας! Και επειδή τα στοιχεία βγαίνουν ως μέσος όρος των τριών νομών, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η εικόνα σε Αιτωλοακαρνανία και Ηλεία είναι και κατά τι χειρότερη από την Αχαΐα. Είναι λοιπόν ανάγκη η Κυβέρνηση στο συνέδριο αυτό να αποφύγει τους μαξιμαλισμούς και το τάξιμο των πάντων στους πάντες να επικεντρωθεί σε πέντε – έξι θέματα, για τα οποία θα μπορέσει να παρουσιάσει σύντομα οριστικές λύσεις. Όσον αφορά την Αιτωλοακαρνανία είναι τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα. Τις τελευταίες δεκαετίες η ερήμωση της υπαίθρου είναι αξιοπρόσεκτη, τα περισσότερα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας βιώνουν την εγκατάλειψη. Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη η Κυβέρνηση να εντάξει οριστικά και αμετάκλητα την ελιά Καλαμών στο Εθνικό Κατάλογο, χωρίς τις παλινωδίες και τα πισωγυρίσματα που βιώσαμε πριν ένα χρόνο περίπου… Η Αιτωλοακαρνανία παράγει το 45% – 50% περίπου της ετήσιας εθνικής παραγωγής, ο Δήμος Μεσολογγίου το 30% της εγχώριας παραγωγής. Η απόφαση αυτή θα δώσει υπεραξία και μάλιστα εξαγώγιμη στο προϊόν, θα ανοίξει ο δρόμος για να γίνουν περισσότερα τυποποιητήρια στην περιοχή και γενικότερα να υπάρξει μία ώθηση στην αγροτική οικονομία. Αυτό σε συνδυασμό με λίγα χρήματα για τη συντήρηση των αρδευτικών δικτύων θα ήταν μία σημαντική “ανάσα” για το αγροτικό εισόδημα της περιοχής. Επιπλέον μία λύση χωρίς κόστος θα ήταν για την Κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει το ζήτημα του επιχειρηματικού πάρκου στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Αγρινίου. Γιατί, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη χωρίς επιχειρηματικά πάρκα και χωρίς την επίλυση του ακανθώδους ζητήματος των χρήσεων γης. Είναι επιτακτική ανάγκη η Κυβέρνηση, τη στιγμή που ο Περιφερειάρχης λέει πως υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για το σκοπό αυτό στο ΕΣΠΑ της Περιφέρειας, να απεμπλέξει το θέμα από το ΤΑΙΠΕΔ για τη έκταση στο Αγγελόκαστρο κι αν υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνει ο δήμος Αγρινίου στην υπόθεση αυτή να αποσαφηνιστεί και αυτό από επίσημα χείλη, για να κλείσει κάποια στιγμή η υπόθεση.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά θέματα ανοιχτά για την Αιτωλοακαρνανία, αλλά και ορισμένα που χρονίζουν και πρέπει να κλείσουν. Η Κυβέρνηση πρέπει να τελειώσει οριστικά με την εξέλιξη του δρόμου Άκτιο-Αμβρακία που “σέρνεται” επί χρόνια, να αποφασιστεί επιτέλους τι θα επαναδημοπρατηθεί και τι όχι. Το Υπουργείο Υποδομών επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε σχέση με την σύνδεση της Ιόνιας με το Πλατυγιάλι και την πόλη Αγρινίου, καθώς και να δώσει χρήματα -στο μέτρο του δυνατού- για αντιπλημμυρικά έργα. Ένα θέμα, που ιδίως η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά της πεδίο δόξης λαμπρό, ένεκα των λαθών και κακών σχεδιασμών των προηγούμενων κυβερνήσεων, είναι το ζήτημα του ΤΕΙ στο Μεσολόγγι και των Πανεπιστημιακών Τμημάτων του Αγρινίου. Εδώ η Κυβέρνηση πρέπει να δώσει μία λύση ρεαλιστική. Γιατί, δεν είναι δυνατό οι δομές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να ορθοποδήσουν, αν κάθε λίγο και λιγάκι συζητάμε αν το μέλλον τους θα είναι στην Αιτωλοακαρνανία ή στην… Πάτρα. Δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε η αυτονόμηση του ΤΕΙ… Λύση θα πρέπει να δοθεί και για τα “ταλαιπωρημένα” Τμήματα του Αγρινίου. Αν η λύση θα είναι η δημιουργία ενός αυτόνομου Ιδρύματος σε επίπεδο Αιτωλοακαρνανίας, όπως προωθείται στην Ήπειρο η συνένωση του ΤΕΙ με το Πανεπιστήμιο, δεν το ξέρουμε… Αλλά η Κυβέρνηση οφείλει να βρει μία ρεαλιστική και βιώσιμη λύση. Επίσης η Κυβέρνηση οφείλει να εξαντλήσει τις δυνατότητες πίεσης προς τις Τράπεζες που διαχειρίζονται το λιμάνι του Πλατυγιαλιού, ώστε αυτή η σημαντική υποδομή να αξιοποιηθεί από κάποιον επενδυτή. Και αυτό δεν είναι ένα κλισέ ή μία ουτοπία, αλλά κάτι απολύτως ρεαλιστικό, αφού τα σχέδια αναδιάρθρωσης των τραπεζών με ορίζοντα το 2020 προβλέπουν μεταξύ άλλων αποεπένδυση από μη τραπεζικές δραστηριότητες. Τέλος, επειδή από την πλευρά της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος παρατηρείται μία δυστοκία στο να προχωρήσει η πρόταση για του “Διαζώματος” για τη “Διαδρομή Φύσης και Πολιτισμού στην Αιτωλοακαρνανία”, που περιλαμβάνει την ανάδειξη των περιοχών Νatura της περιοχής σε συνδυασμό με αρχαία θέατρα του νομού μας -κάτι που αν συμβεί θα μπορέσει να βάλει την Αιτωλοακαρνανία στον τουριστικό χάρτη-οφείλει η Κυβέρνηση τουλάχιστον να εξετάσει τα περιθώρια ένα μέρος έστω της πρότασης αυτής να ενταχθεί στο τομεακό ΕΣΠΑ του Υπ. Περιβάλλοντος ή κάποιου άλλου Υπουργείου.
Τα προαναφερθέντα είναι πέντε – έξι θέματα στα οποία η Κυβέρνηση είναι εφικτό να δώσει σύντομα λύσεις. Ορισμένα δε από αυτά απαιτούν βούληση, αποφασιστικότητα και όχι χρήματα. Λύσεις όμως και όχι εξαγγελίες. Αυτό χρειάζεται η Αιτωλοακαρνανία!
