Γράφει ο Νίκος Σ. Κωστακόπουλος
Εκπαιδευτικός – Δημοτικός Σύμβουλος Θέρμου
Κι εκεί που τα ηλιοπαιχνιδίσματα, το κρυφτούλι του ήλιου με τα σύννεφα, πάνω από το Πέλαγος της Αιτωλίας, τη λίμνη Τριχωνίδα, έφταναν στο τέλος τους, καθώς ελάχιστα λεπτά απέμεναν ακόμη ως το ηλιοβασίλεμα, ο ήλιος ξεπρόβαλε δειλά δειλά πίσω από ένα βαρύ σύννεφο και είπε να κοιταχτεί για τελευταία φορά αυτή τη μέρα στον καθρέφτη της μεγάλης λίμνης.
Κι ήταν τέτοια η όψη του, καθώς μια άκρη από το σύννεφο τον κάλυπτε μερικώς, και τόσο θερμό το πρόσωπό του, αφού είχε γίνει ήδη κατακόκκινο από το ζωηρό παιχνίδισμα, που ήταν λες και χαμογελούσε γλυκά στην πλάση που αποχαιρετούσε. Μόλις έστρεψε, λοιπόν, το σπινθηροβόλο αλλά αδύναμο, λόγω του προχωρημένου της ώρας, βλέμμα του προς τη μεριά της λίμνης, ήταν σαν ένα ολόφωτο χαλί να ξεδιπλώθηκε, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, στην απέραντη γαλάζια νερένια επιφάνεια δημιουργώντας έναν πύρινο διάδρομο που διέσχιζε τη λίμνη σε ολόκληρο το μήκος της με κατεύθυνση από τη δύση προς την ανατολή.
Κι αμέσως το γαλάζιο της λίμνης άλλαξε χρωματισμό και ντύθηκε στα χρώματα του ουρανού, που αυτή την ώρα απαρτιζόταν από ποικίλες αποχρώσεις του πορτοκαλί και του γκρι, ενώ και τα βουνά τριγύρω πήραν μια μαγευτική γκριζωπή απόχρωση. Και φάνταζε σαν ουρανός, λίμνη και γη τριγύρω ν’ αποχαιρετούν με κάθε επισημότητα τον βασιλιά του ουρανού και της γης. Σαν έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον ζωοδότη ήλιο που χωρίς τη δική του παρουσία δεν θα είχαν καμία ομορφιά.
Ήταν μάλιστα τόση η σαγήνη που εξέπεμπαν αυτή την ώρα τα φυσικά στοιχεία στη γη κάτω και στον ουρανό πάνω, η λίμνη και τα βουνά τριγύρω της κάτω, και ο ουρανός, τα σύννεφα και ο ήλιος πάνω, που το σκηνικό φάνταζε σαν ο χρόνος να σταμάτησε για κάποιες στιγμές και γη κι ουρανός από κοινού να προσπαθούσαν να δελεάσουν τον ήλιο να μείνει έστω για λίγο ακόμη κοντά τους.
Ο ήλιος όμως δε βολεί, καθώς πρέπει σε λίγο να έχει περάσει την κορυφογραμμή των Ακαρνανικών και να συνεχίσει το ταξίδι του πάνω από την ανοιχτή θάλασσα του Ιονίου κι ακόμη πέρα ως την άλλη άκρη της γης και μέσα σε λίγες ώρες να ξαναβρεθεί πάλι εδώ την επαύριο, ακριβώς την ορισμένη ώρα, στο αέναο ταξίδι του που χαρίζει απλόχερα τη ζωή στην πλάση. Γι’ αυτό δεν χωρά καμία καθυστέρηση.
Κι έτσι, σε λίγο μόλις ο φωτεινός δίσκος χάνεται πίσω στον ορίζοντα το μαύρο πέπλο της νύχτας, που επελαύνει γοργά αμέσως με την αποχώρηση του ήλιου, θα καλύψει τη γη των Αιτωλών απ’ άκρη σε άκρη και μόνο ο ουρανός θα παραμείνει περίλυπος ν’ ατενίζει για λίγο ακόμα τον ήλιο που όσο απομακρύνεται προς τη μεγάλη θάλασσα του Ιονίου συνεχίζει να βάφει ακόμα, αν και όλο και πιο θαμπά και αδυνατισμένα πλέον, τον ουράνιο θόλο, ωσότου χαθεί τελείως και η τελευταία ηλιαχτίδα και τ’ αστέρια πάρουν τη θέση τους στο ουράνιο στερέωμα.
Η εικόνα όμως είναι τόσο μαγευτική, τα χρώματα τόσο έντονα και η σαγήνη της φύσης τόσο ελκυστική, που ακόμα κι όταν το σκοτάδι καλύψει τη Θέση Θέας Πετροχωρίου, από όπου καταγράφηκαν και οι προβαλλόμενες εικόνες μια ανοιξιάτικη μέρα, εκεί όπου καθείς που θα έχει την τύχη να βρεθεί νιώθει ότι εξουσιάζει ολόκληρη τη μεγάλη λίμνη, η στιγμή αποτυπώνεται βαθιά μέσα του και την κουβαλά ως πολύτιμο εφόδιο που ηρεμεί το νου και ημερεύει την ψυχή.
Μια εικόνα σπάνια, μια αίσθηση μοναδική, μια έλξη μυστηριακή, στοιχεία όλα τους περιζήτητα και σπάνια που μπορεί να τα συναντήσει μαζεμένα όποιος βρεθεί στο Πετροχώρι Θέρμου, στον φυσικό εξώστη προς τη μεγάλη λίμνη, την Τριχωνίδα, την κατάλληλη στιγμή.
Εκεί κατά το λιόγερμα! Την ώρα του καθημερινού αποχαιρετισμού του ήλιου στη μαγευτική λίμνη Τριχωνίδα, στην κυρά της Αιτωλίας στο “Μέγα Αιτωλικό Πεδίο” της αρχαιότητας. Για να βιώσει τη μοναδική αίσθηση που παρέχει αυτό το υπερθέαμα της φύσης από εκεί. Από το γοητευτικό οροπέδιο που ο ιστορικός Πολύβιος αποκαλεί “των Θερμίων πεδίον”. Από το Πετροχώρι, τον εξώστη στη λίμνη Τριχωνίδα, και ειδικότερα από την ειδικά διαμορφωμένη Θέση Θέας προς τη λίμνη κατάνακρα του οροπεδίου του Θέρμου.
Να βρεθεί εκεί για ν’ απολαύσει ένα ηλιοβασίλεμα από τα πολλά αντίστοιχα που συμβαίνουν τόσο ίδια μα και τόσο διαφορετικά την κάθε ημέρα του χρόνου σ’ αυτή την ξεχωριστή μα και τόσο άγνωστη γωνιά της ενδοχώρας.
Δεν αποτελεί, βέβαια, αυτό το στοιχείο το μοναδικό κίνητρο για να επιδιώξει κάποιος να βρεθεί στο Θέρμο, στην καρδιά της Αιτωλίας, καθώς εδώ θα του δοθεί η ευκαιρία ν’ απολαύσει τα πολλαπλά θέλγητρα της πολυπρόσωπης θερμιώτικης φύσης και των πληθωρικών μνημείων του πολιτισμού της.
Αλλά ακόμη και μόνο το να βιώσει κάποιος το ηλιοβασίλεμα εδώ θα αρκούσε ως στοιχείο για να επισκεφθεί το Θέρμο. Γιατί τέτοιες στιγμές δεν είναι δυνατό ν’ αποδοθούν πετυχημένα με τον λόγο. Τέτοιες στιγμές πρέπει κάποιος να τις ζήσει. Να τις κάνει βίωμα.
Ένα βίωμα από ένα διαφορετικό ηλιοβασίλεμα στην ενδοχώρα!
Ένα ονειρικό ηλιοβασίλεμα στη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, στη μυθική γη των Αιτωλών!!
Το ηλιοβασίλεμα που σπάει τον μύθο των μοναδικών ηλιοβασιλεμάτων στις ελληνικές θάλασσες!!!
