Του Δημήτρη Παπαδάκη
Τα καταφέραμε και σε αυτό τον τομέα. Το γραφείο 516 στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών έγινε κάτι σαν στο ύψωμα 731 στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, με την ανακατάληψη από ανθρώπους της ακαδημαϊκής κοινότητας και την κόντρα ανακατάληψη από τον “Ρουβίκωνα”. Και ως κερασάκι στην τούρτα ήρθαν και οι φασίστες για να “φιλοτεχνήσουν” τις πόρτες του γραφείου με σβάστικες…
Το ζήτημα είναι ότι ελληνικά πανεπιστήμια έχουν καταντήσει ζώσα απόδειξη της ανομίας και του φασισμού (κόκκινου ή μαύρου ως επί το πλείστον, αλλά και άλλων αποχρώσεων). Η παραγγελία της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου για προκαταρκτική εξέταση με σκοπό να διαπιστωθεί αν προκύπτουν ή όχι αυτεπαγγέλτως διωκόμενα αδικήματα από την παρουσία του Ρουβίκωνα στους χώρους του Πανεπιστημίου της Αθήνας, είναι απλώς το φύλλο συκής ενός κράτους που με την απραξία του έχει επιβάλλει ουσιαστικά το χάος, τη θεσμική παραλυσία και την ανομία.
Η κακοδαιμονία στα ελληνικά πανεπιστήμια οφείλεται στο πανεπιστημιακό άσυλο, το φοιτητικό συνδικαλισμό και τη για μεγάλο διάστημα στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης θεσμοθετημένη συνδιοίκηση των πανεπιστημίων με τους φοιτητές. Όλα αυτά κατοχυρώθηκαν ως φερετζές μια δημοκρατίας που κατέληξε να είναι φασισμός. Πόσο χαζό είναι να υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο, με το πρόσχημα της ελευθερίας στη διακίνηση των ιδεών, όταν είναι ήδη συνταγματικά κατοχυρωμένη η ελευθερία έκφρασης. Και πόσο πρόστυχο είναι στο όνομα της δημοκρατίας και της διακίνησης των ιδεών στην πράξη να επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια ο φασισμός και η διακίνηση ναρκωτικών… χωρίς η αστυνομία να μπορεί να επέμβει.
Δεν αρκεί παρά να συγκρίνει κανείς τα ελληνικά πανεπιστήμια ως εικόνα, από την άποψη μόνο και μόνο καθαριότητας, με τα πανεπιστήμια, όχι των ΗΠΑ και Αγγλίας, αλλά των Βαλκανικών χωρών και των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών. Τα δικά μας μοιάζουν με χωματερές και εκείνα με πεντάστερα ξενοδοχεία. Το παράδοξο είναι ότι κανένα κόμμα δεν έδειξε αποφασιστηκότητα, προκειμένου να πάψουν τα πανεπιστήμιά μας να είναι τριτοκοσμικά. Ο λόγος είναι απλός τα πανεπιστήμια λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ως εκκολαπτήριο συνδικαλιστών, κομματικών στελεχών, εν τέλει πελατών.
