Του Δημήτρη Παπαδάκη
Τελικά ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην κατάφεραν να βάρανε το νταούλι και να χορεύουν οι αγορές, αλλά κατάφεραν να χορεύει στο ταψί πολύς κόσμος για πάρτι τους.
Τους τελευταίους μήνες και δη από τη στιγμή που υποτίθεται πως βγήκαμε από το Μνημόνιο, το νούμερο ένα θέμα είναι οι συντάξεις και το αν θα περικοπούν από το 2019. Προέκυψε επίσης και το θέμα με τις δικαστικές αποφάσεις για τα αναδρομικά των συνταξιούχων και η υπόθεση έχει λάβει πλέον τεράστιες διάστασεις. Αυτό που μοιάζει ως δεδομένο είναι ότι όλη αυτή η ιστορία δίνει στον κόσμο την αίσθηση ότι ανοίγει το “πουγγί”… άρα και ότι μάλλον πράγματι βγήκαμε από το μνημόνιο… Σε αυτό συνηγορεί φυσικά και η στάση των Ευρωπαίων που από το pacta sunt servanta έχουν αρχίζει να βάζουν πολύ νερό στο κρασί τους, βοηθώντας έτσι στο να μην αντιμετωπίσει το μείζον πρόβλημα του ασφαλιστικού.
Όμως τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και δεν αμφισβητούνται. Σε επίπεδο γενικού πληθυσμού σήμερα εργάζεται μόλις το 35%. Σε επίπεδο ενεργού πληθυσμού, δηλαδή στις παραγωγικές ηλικίες 15 έως 64 ετών, το 55,3%. Πρακτικά ένας Έλληνας παράγει το εισόδημα που καταναλώνουν τρεις! Από αυτό το εισόδημα πληρώνονται η δημόσια υγεία, η παιδεία, οι συντάξεις, η άμυνα, τα δημόσια έργα, όλες οι κρίσιμες λειτουργίες του κράτους και φυσικά η ιδιωτική κατανάλωση κάθε νοικοκυριού. Όλες οι αναλογιστικές μελέτες προϋποθέτουν μια αναλογία 1 προς τουλάχιστον 4 εργαζόμενους για να είναι βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα, όμως σήμερα η αναλογία συνταξιούχων προς εργαζόμενους είναι: 1 προς 1,5 άτομα περίπου. Με δεδομένη την υπογεννικότητα και τη γήρανση του πληθυσμού, η χώρα δεν θα αντέξει για πολύ να δαπανά τόσα χρήματα για το συνταξιοδοτικό.
Το ασφαλιστικό σύστημα είναι ξοφλημένο. Και είναι διπλή απάτη να πιστεύει κανείς ότι είναι βιώσιμο. Και ποιος δεν θα ήθελε να άνοιγε το “πουγγί”; Και ποιος θα ήθελε να βρέξει λεφτά; Και ποιος δεν συμπονά ένα 70άρη συνταξιούχο που προσπαθεί να ζήσει με αξιοπρέπεια με σύνταξη 600 ευρώ ή 500 ευρώ; Όμως οι συντάξεις αυτές (οι κουτσουρεμένες) προέρχονται ένα σύστημα μη βιώσιμο. Όσοι τάζουν από ένα μοντέλο που δεν είναι βιώσιμο αναδρομικά στον 70άρη τον οδηγούν αργά ή γρήγορα στην απόλυτη εξαθλίωση και αυτόν και τους αμέσως επόμενους που θα βγουν στη σύνταξη.
