Το σχέδιο για την αναδιάταξη του ακαδημαϊκού χάρτη στην Αιτωλοακαρνανία, με τέσσερα συνολικά -από τρία σήμερα- τμήματα στο Αγρίνιο, με Γεωπονική Σχολή που θα έχει τμήμα σε Μεσολόγγι και Αγρίνιο, με Πανεπιστημιακό Ερευνητικό Κέντρο στη Ναύπακτο “ακούγεται” πολύ καλό… Είναι όμως;
Στην περίπτωση του Αγρινίου για παράδειγμα -πέρα από τα ζητήματα των επαγγελματικών δικαιωμάτων- το χρόνιο πρόβλημα των πανεπιστημιακών τμημάτων ήταν ότι ανήκουν σε διαφορετικές σχολές και δεν έχουν συναφές επιστημονικό αντικείμενο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να έχουν συνέργειες μεταξύ τους. Το νέο σχέδιο προβλέπει τέσσερα τμήματα, ενταγμένα σε τρεις διαφορετικές σχολές: Τα δύο Τμήματα (Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων και Γεωργικής Βιοτεχνολογίας) που θα ανήκουν στη Γεωπονική, το Ιστορικό – Αρχαιολογικό που θα ανήκει στη Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, “απομονωμένο” από τα υπόλοιπα τμήματα της Σχολής που θα εδρεύουν στην Πάτρα και το υπάρχον τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων που θα συνεχίσει ενταγμένο στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου, επίσης “απομονωμένο” από τα υπόλοιπα τμήματα της Σχολής. Μήπως αυτά τα τμήματα αργά ή γρήγορα θα “απειληθούν” με μεταφορά στην Πάτρα, για να αρθεί αυτή η “απομόνωση”…;;; Μήπως απαξιωθούν και αποδυναμωθούν από μέλη ΔΕΠ -όπως έγινε με το Τμήμα ΔΠΦΠ- που θα προτιμήσουν να βρίσκονται σε κάποιο Τμήμα στην έδρα της Κοσμητείας;
Στην περίπτωση του Αγρινίου, το άλλο μεγάλο πρόβλημα του σχεδίου, είναι το ζήτημα των κτιριακών υποδομών. Τέσσερα τμήματα στις υπάρχουσες κτιριακές εγκαταστάσεις είναι πολύ δύσκολο να χωρέσουν… Ίσως για αυτό τα δύο Τμήματα της Γεωπονικής που προβλέπεται να λειτουργήσουν στο Αγρίνιο, το Υπουργείο αφήνει στην ευχέρεια των Πρυτανικών Αρχών να αποφασίσουν, αν θα λειτουργήσουν από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά ή από το ακαδημαϊκό έτος 2020-2021, συνεκτιμώντας υποδομές και προσωπικό. Υπάρχει βεβαίως η παραχωρημένη έκταση των 178 στρ. στο παλιό αεροδρόμιο, για την οποία ποτέ έως τώρα η διοίκηση του Πανεπιστημίου Πατρών δεν ενδιαφέρθηκε. Πρόσφατα ο δήμαρχος Αγρινίου Γ. Παπαναστασίου αποκάλυψε στο δημοτικό συμβούλιο την αρνητική στάση του Πανεπιστημίου στο να προχωρήσει ο δήμος το φάκελο για το ρυμοτομικό της έκτασης του Πανεπιστημίου στο παλιό αεροδρόμιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου από το 2016 έχει υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις για χρηματοδότηση έργων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (δείτε εδώ) που αφορούν αποκλειστικά την Πάτρα. Συγκεκριμένα προωθείται η κατασκευή κτιρίων για το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, το Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής, κτίριο Κλινικών Λειτουργιών του Τμήματος Ιατρικής και επέκταση των εγκαταστάσεων του Μουσείου Επιστημών και Τεχνολογίας.
Επειδή λοιπόν δεν θα υπάρχουν στο μεσοπρόθεσμο τουλάχιστον ορίζοντα νέες κτιριακές υποδομές για τα πανεπιστημιακά τμήματα του Αγρινίου, το σχέδιο για τέσσερα τμήματα στο Αγρίνιο μοιάζει με (προεκλογική) υποσχετική… Εκτός κι αν το Πανεπιστήμιο καταφύγει σε μίσθωση κτιρίου. Ωστόσο θα πρέπει να θυμηθούμε ότι από τα μέσα του 2017 το Πανεπιστήμιο Πατρών για οικονομικούς λόγους αποχώρησε από κτίριο που μίσθωνε στο Αγρίνιο… Επιπλέον, αν παραπεμφθεί από τις Αρχές του Πανεπιστημίου για του χρόνου (2020 – 2021) η λειτουργία των τμημάτων στο Αγρίνιο, εκ των πραγμάτων μια άλλη κυβέρνηση και πολύ πιθανόν μια άλλη Πρυτανική Αρχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θα κληθεί να υλοποιήσει τα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο.
Και μπορεί ορισμένοι ακαδημαϊκοί κύκλοι ή το Υπουργείο να θεωρούν ότι δεν υπάρχει κάποιο νομικό εμπόδιο και μπορεί το σχέδιο Γαβρόγλου να προχωρήσει σε επίπεδο νομοθετικό όμως το άρθρο 5 του νόμου 4485/2017 ρητά αναφέρει ότι για την «Ίδρυση, συγχώνευση, κατάτμηση, μετονομασία, κατάργηση και μεταβολή έδρας Α.Ε.Ι.» εκδίδεται Προεδρικό Διάταγμα για το οποίο «απαιτείται σύμφωνη γνώμη της Συγκλήτου»… Άρα το σχέδιο προχωρά με μία τουλάχιστον θεσμική εκτροπή και σε κάθε περίπτωση με μία πολιτική εκτροπή από τις εξαγγελίες πως τίποτα δεν θα προχωρήσει, χωρίς τη συναίνεση της ακαδημαϊκής κοινότητας. Από την άλλη αν “κυβερνά” το Υπουργείο με την πολιτική του βούληση και όχι το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, το μεγάλο ερώτημα παραμένει: γιατί το Υπουργείο δεν παρενέβη τα προηγούμενα χρόνια προκειμένου να δοθούν λύσεις στα προβλήματα των πανεπιστημιακών τμημάτων του Αγρινίου (επαγγελματικά δικαιώματα, υποστελέχωση σε μέλη ΔΕΠ, μετονομασίες τμημάτων κτλ);
