Γράφει ο Γιώργος Β. Σολτάτος
Όταν πέφτεις, μην κοιτάς κάτω για να μην χτυπήσεις και να γλυτώσεις.. Κοίτα πάνω και αποχαιρέτα τον εαυτό σου που χάνεις.
Γράφω αυτό και τα παρακάτω παίρνοντας αφορμή και από μια πρόσφατη εμφάνιση στο OPEN, του υποψήφιου Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφου Κώστα Αρβανίτη. Ο εν λόγω δημοσιογράφος απαντώντας σε ερώτηση δήλωσε ότι είναι Κομουνιστής. Όταν ο συνομιλητής του τον ρώτησε «Πως γίνεται να είναι κομουνιστής και να το κόμμα που συμμετέχει να υπηρετεί το κεφάλαιο», δεν έδωσε καμία απάντηση. Τι να πει ο άνθρωπος!!
Και δεν είναι ο μόνος! Δυστυχώς είναι πολλοί σαν αυτόν που είτε επικαλούνται το παρελθόν τους , όταν για ένα φεγγάρι, πέρασαν από τα γραφεία της ΚΝΕ χωρίς να αφήσουν κανένα αποτύπωμα, με μόνο σκοπό να το χρησιμοποιήσουν αργότερα, είτε μπορεί να άφησαν αποτύπωμα που κατέληγε στην προσωπική τους σταδιακή με κάθε τρόπο πολιτική ανέλιξη. Πολιτική ανέλιξη την οποία αφού δεν πέτυχαν στο ΚΚΕ ,γιατί προφανώς δεν το πίστεψαν (το ΚΚΕ) ή δεν είχαν διάθεση να το πιστέψουν ,έφυγαν καταγγέλλοντας αυτούς που έμειναν για Σταλινικούς!!!!
Είναι όλοι αυτοί που γνωρίζουν και γι’ αυτό το επικαλούνται ότι : Το να είναι κάποιος κομμουνιστής είναι τίτλος τιμής. Τίτλος τιμής όμως για εκείνους που πιστεύουν στην ιδεολογία του κομμουνισμού και με κάθε τρόπο και με αγώνα παλεύουν για αυτό το πιστεύω τους και που στην τελική το δικαιούνται. Δεν αποτελεί τίτλο τιμής για αυτούς που το επικαλούνται κατά περίπτωση αφού πρώτα το αποκηρύξουν στηρίζοντας πολιτικές που καμία σχέση δεν έχουν με τον Κομμουνισμό.
Βέβαια αυτό ισχύει και για άλλους που ανήκουν σε άλλα κόμματα, που όταν διαπιστώσουν ότι δεν τους περνάει φεύγουν και καταγγέλλουν τους άλλους που μένουν και φυσικά και το παρελθόν τους, όταν χρειαστεί, για να ξανά το χρησιμοποιήσουν σε άλλη φάση σαν εισιτήριο επιβίβασης σε άλλα κομματικά λεωφορεία. Κομματικά λεωφορεία που πριν λίγο έβριζαν και λοιδορούσαν. Τέτοιοι για παράδειγμα είναι, ο Τζουμάκας, ο Κουρουμπλής, ο Μωραΐτης, ο Ραγκούσης κλπ..
Σαφώς και κάθε πολίτης από την ώρα που έχει αποφασίσει να συμμετέχει στα κοινά, πολλές φορές βρίσκεται στο δίλλημα προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να στρέψει αυτή την δραστηριότητα του. Θα πρέπει δηλαδή να αποφασίσει αν η δράση του έχει σαν στόχο την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής και των συμπολιτών του ή την δικιά του σταδιακή ανέλιξη.
Αν επιλέξει το πρώτο ,τότε μοιραία θα πρέπει να βρει και τους άλλους πολίτες που σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο και από κοινού, με στοχευμένες πολιτικές θέσεις και απόψεις να διεκδικεί με κάθε τρόπο την εφαρμογή τους. Αν επιλέξει την δικιά του σταδιακή ανέλιξη , τότε μοιραία επίσης θα προχωρήσει σε συμβιβασμούς και σε υποχωρήσεις που πολλές φορές οδηγούν στην γελοιοποίηση του.
Επειδή βεβαίως η συμμετοχή στα κοινά, δεν προσδιορίζεται στατικά στο χρόνο και στον τόπο , καθένας φέρνει μαζί του την προσωπική του ιστορία και την δράση του, η οποία πολλές φορές είναι θετική και άλλες μπορεί να θεωρηθεί αρνητική. Γι’ αυτό και ο σοφός λαός μας έχει πει ότι τα «στερνά τιμούν τα πρώτα».
Πρόσφατα η εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» στην μεν πρώτη σελίδα αναφέρει επί λέξει « Ε όχι και έτσι» για τον κ. Κουρουμπλή και την φωτογραφία του με τον Αμβρόσιο των Καλαβρύτων. Επίσης στην τελευταία ο δημοσιογράφος της Σπύρος Ραπανάκης αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Κύριε Κουρουμπλη καθώς δεν είστε ιερέας, για να μοιράζεται συγχώρεση και άφεση των αμαρτιών στον καταδικασμένο για ομοφοβικά του σχόλια Αμβρόσιο, η επιλογή σας να φωτογραφηθείτε και να το διαφημίσετε μέσω twitter δίπλα του, δεν μπορεί να αιτιολογηθεί» Βέβαια η ίδια εφημερίδα δεν αναφέρει τίποτα για την κα Κουντουρά (Υπουργό της Κυβέρνησης και υποψήφια Ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ) που επίσης φωτογραφήθηκε με τον Αμβρόσιο. Θυμίζω ένα κομμάτι από την ανάρτηση στο Facebook που ανέβασε ο κ. Κουρουμπλής «Επειδή δεν συνηθίζω να κρύβομαι πίσω από τις λέξεις, θέλω να είμαι ξεκάθαρος: Στη δημόσια πορεία μου μέχρι σήμερα έχω αγωνιστεί ενάντια σε κάθε είδους ρατσισμό και μίσος. Όμως στη Δημοκρατία δεν χωρούν αποκλεισμοί. Γι’ αυτό δέχτηκα να συναντήσω τον Μητροπολίτη, παρότι έχω διαφωνήσει μαζί του για τις μισαλλόδοξες απόψεις που έχει κατά καιρούς εκφράσει».
Θυμίζω ότι όταν στις 8 Φλεβάρη 2019 έγραφα ¨
Και μοιραία μπαίνει το ερώτημα. Πόσο ποιο χαμηλά;; Λέτε μέχρι τον Γεωργαλά;;;;
δεν περίμενα να δικαιωθώ τόσο σύντομα.
Θυμίζω ακόμα:
Παραμονές εκλογών του 2004 η πολιτική ζωή του τόπου σείστηκε από το περιβόητο «σκάνδαλο Πάχτα». Επικράτησε πολιτική θύελλα. Ο νέος τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου μπροστά στον πολιτικό σεισμό προχώρησε στη διαγραφή εννιά βουλευτών που είχαν υπογράψει την επίμαχη τροπολογία για το ξενοδοχείο Πόρτο Καρράς στη Χαλκιδική. Μεταξύ αυτών και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο σημερινός Βουλευτής και υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.Η διαγραφή του σήμανε την έναρξη του δικού του «πολιτικού χειμώνα». Δεν κράτησε όμως πολύ. Πέντε χρόνια μετά το σκάνδαλο ξεχάστηκε και ο Κουρουμπλής στις εκλογές του 2009 ήταν και πάλι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ και κατόρθωσε να εκλεγεί. Ήταν η τελευταία φορά που πέρασε το κατώφλι της Βουλής ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ο πρώτος που αποφάσισε να περάσει την πόρτα της Κουμουνδούρου. Δύο χρόνια μετά, η απόφασή του να μην ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ενώ είχε ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο, έφερε και τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ. Ήταν η απαρχή της συνέχισης της πολιτικής του σταδιοδρομίας στο ΣΥΡΙΖΑ.
Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να πορευτεί με αυτούς , μπαίνει αυτόματα το ερώτημα: Εσύ αγνέ ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ τι σχέση έχεις με αυτούς;;; Για ποιο ακριβώς λόγο θα τους ξαναψηφίσεις;;
