Του Δημήτρη Παπαδάκη
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχασε τις εκλογές, μπορεί οι Ανεξάρτητοι Έλληνες να εξαφανίστηκαν από τον εκλογικό χάρτη, μπορεί η Χρυσή Αυγή να έμεινε τελικά εκτός Βουλής, αλλά η χώρα δεν τελείωσε με το λαϊκισμό και τους ακραίους.
Στις εκλογές του 2015 οι ακραίες φωνές άθροισαν περίπου 13%. Αυτό ήταν το ποσοστό που πήραν τότε η Χρυσή Αυγή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Λαϊκή Ενότητα. Τέσσερα χρόνια μετά το ποσοστό των ακραίων φωνών αθροίζει περίπου 11%. Αυτό είναι σήμερα το ποσοστό της Ελληνικής λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, του Μέρα25 του Γιάννη με ένα “ν”, της Χρυσής Αυγής και της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Σταθερά λοιπόν ένα ποσοστό άνω του 10% της ελληνικής κοινωνίας παραμένει εγκλωβισμένο στις ακραίες φωνές που είτε από ακροδεξιά σκόπια, είτε από ακροαριστερή σκόπια υπόσχονται “εύκολες” λύσεις.
Οπωσδήποτε είναι ευχάριστο το γεγονός ότι η ναζιστική Χρυσή Αυγή έμεινε τελικά εκτός Βουλής. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν αρκεί από μόνο του, για να σηματοδοτήσει την πολιτική ωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας. Εξάλλου τώρα θα κριθεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ που θα καθίσει στα έδρανα της αντιπολίτευσης ωρίμασε πολιτικά. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δείξει μέχρι τώρα κανένα σημάδι ωριμάνσης και διατηρώντας ένα σημαντικό ποσοστό της τάξης του 31% μπορεί να συμπαρασύρει μερίδα της ελληνικής κοινωνίας ξανά στον άκρατο λαϊκισμό. Για να μην συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει η νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να δείξει στους Έλληνες ότι μπορεί να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα για την καθημερινότητά τους και την τσέπη τους και μέσα από “δύσκολες” λύσεις. Θα τα καταφέρει;
