του Δημήτρη Παπαδάκη
Το ό,τι χρειαζόμαστε επενδύσεις είναι το μόνο βέβαιο. Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη στα πρώτα της βήματα μοιάζει αρκετά φιλοεπενδυτική. Όμως για να γίνει η χώρα πραγματικά φιλική στις επενδύσεις χρειάζονται βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις που ακόμη δεν έχουν γίνει.
Στα πρώτα της βήματα σε σχέση με τις επενδύσεις η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται, όχι μόνο, αλλά κυρίως επικοινωνιακά. Και προφανώς αυτό δεν αρκεί. Ενδεικτικό παράδειγμα, η συνέντευξη του Υπ. Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη στο HuffPost, όπου διηγείται την παρέμβαση που έκανε για κάποια επένδυση, προκειμένου ο δύτης της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων να κάνει μία αυτοψία… Αυτό πέρα από το παρεξηγήσιμο του πράγματος, δεν μπορεί να περπατήσει! Γιατί, δεν είναι δυνατόν ο Υπουργός να παίρνει τηλέφωνο τον υπάλληλο για κάθε επένδυση.
Ένας σοβαρός επενδυτής και δη ξένος επενδυτής δεν θα κοιτάξει ποιος είναι Υπουργός Ανάπτυξης σε μία χώρα για να πάει να επενδύσει. Ένας σοβαρός επενδυτής θα κοιτάξει, για παράδειγμα, τον δείκτη οικονομικής ελευθερίας, όπου η Ελλάδα είναι ουραγός από στις ευρωπαϊκές χώρες, κάτω από την 110η θέση στον κόσμο και συγκρίνεται ουσιαστικά με τις χώρες του τρίτου κόσμου. Και ο επενδυτής είναι πολύ πιθανό να προτιμήσει τη Ρουμανία που είναι 20η ή την η Αλβανία που είναι 34η στην οικονομική ελευθερία. Μόνο όταν η Ελλάδα ξεκολλήσει από τον πάτο αυτών των δεικτών θα έχει γίνει φιλικότερη στις επενδύσεις.
Έχει τα κότσια η Κυβέρνηση να κάνει ριζική μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη για παράδειγμα ή μόνο να ρίχνει το φιλότιμο τους υπηρεσιακούς παράγοντες με υπουργικά τηλεφωνήματα; Γιατί, το να χρειάζονται δέκα χρόνια για να τελεσιδικήσει μία υπόθεση, δεν πρέπει να αλλάξει επειδή έχουμε ανάγκη από επενδύσεις, πρέπει να αλλάξει επειδή η τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην απονομή της Δικαιοσύνης ουσιαστικά καταργεί το κράτος δικαίου.
