Του Δημήτρη Παπαδάκη
«Δεν αντιστάθηκε στις «σειρήνες» του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας, το Δεκέμβριο του 2008, και τέλος δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στη ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα». Αυτά έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον Προκόπη Παυλόπουλο το 2015 επιλέγοντας να απέχει από τη σχετική διαδικασία στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου.
Ο σημερινός πρωθυπουργός θα ήταν προσβλητικό για τον ίδιο του τον εαυτό να επιλέξει τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βέβαια η σεναριολογία θέλει την «καραμανλική» πτέρυγα της ΝΔ να επιθυμεί την ανανέωση της θητείας του σημερινού Προέδρου. Εξάλλου το γεγονός ότι μπορεί να εξασφαλίσει σίγουρα πλειοψηφία 158+86 βουλευτών, η επιλογή Παυλόπουλου γίνεται αυτόματα ένα μεγάλο δέλεαρ.
Και η αλήθεια είναι πως ο Προκόπης Παυλόπουλος έδειξε σε ορισμένες σημαντικές στιγμές να ανέρχεται στο ύψος των περιστάσεων και της θέσης του. Για παράδειγμα, επέλεξε να κρατήσει την Προεδρία μακριά από την κομματική αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τον διορισμό της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Επίσης στο κρίσιμο καλοκαίρι του 2015 με ενδεδειγμένο τρόπο βοήθησε στο να αποφύγει η χώρα τις περιπέτειες που ετοίμαζαν κάποια στελέχη της «πρώτης φοράς αριστερά». Από την άλλη επέτρεψε ένα δημοψήφισμα παρωδία…
Όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας -ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας- έχει εξαιρετικά περιορισμένες αρμοδιότητες και ένα σχεδόν «διακοσμητικό» ρόλο. Επιπλέον ο εκάστοτε Πρόεδρος έχει και νομική και διπλωματική υπηρεσία για να τον συμβουλεύει στα όποια θέματα. Επομένως θα μπορούσε ο Πρόεδρος να είναι και ένα μη πολιτικό – κομματικό πρόσωπο. Η χώρα στην παρούσα συγκυρία και από τη στιγμή που ο θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας έχει ένα περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα, ίσως χρειάζονταν ένα διαφορετικό συμβολισμό… Ένα συμβολισμό που δεν μπορεί να σηματοδοτήσει ούτε ο Προκόπης Παυλόπουλος, ούτε η Μαρία Δαμανάκη, ούτε η Άννα Διαμαντοπούλου, ούτε τα υπόλοιπα ονόματα που φαίνεται πως έχουν πέσει στο τραπέζι.
Στην παρούσα συγκυρία η Ελλάδα χρειάζεται ένα συμβολισμό από την Ελλάδα της δημιουργίας, της προκοπής και της σύνθεσης. Ένα τέτοιο συμβολισμό για παράδειγμα θα μπορούσαν να προσφέρουν αμέσως – αμέσως ένα πλήθος ακαδημαϊκών που διαθέτουμε και μάλιστα με διεθνή εμβέλεια. Επομένως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορεί και πρέπει να τολμήσει μια τέτοια επιλογή. Μία επιλογή όχι του κομματικού σωρού και συρμού… Μια επιλογή out of the box του πολιτικού συστήματος.
Πάντως ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρά το γεγονός ότι θα αποφάσιζε στον… καθαρό αέρα για το πρόσωπο που προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επιστρέφοντας από τι χριστουγεννιάτικες διακοπές του μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» δεν μας έκανε σοφότερους. «Είναι σημαντικό το πρόσωπο που θα προταθεί να μπορεί να συγκεράσει πολιτικές δυνάμεις εντός του Κοινοβουλίου. Αναγνωρίζω ότι η ευθύνη της επιλογής είναι δική μου. Είναι μια βαθιά προσωπική απόφαση. Θα προτείνω το πρόσωπο που θεωρώ πλέον κατάλληλο, πιστεύοντας ότι η εισήγησή μου θα είναι τέτοια που θα πρέπει τα άλλα κόμματα να κληθούν να αιτιολογήσουν γιατί δεν θα την ψηφίσουν», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφήνοντας για άλλη μια φορά όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά και κυρίως δείχνοντας πως ακόμη προβληματίζεται…
