Του Δημήτρη Παπαδάκη
Λέει ο θυμόσοφος λαός πως πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι. Ε, λοιπόν τούτο κράτος έχει μάθει να είναι ζήτουλας. Και αυτό γιατί ξέχασε πώς να παράγει πλούτο, ξέχασε να πώς να κάνει νοικοκύρεμα, πώς να μαζεύει τις περιττές δαπάνες, πως να υιοθετεί νέες μεθόδους προκειμένου να περιορίσει κόστη και να επενδύσει χρήματα σε άλλες ανάγκες.
Προχθές σχολιάσαμε πως παρά το γεγονός ότι έχουμε κάκιστες επιδόσεις στην απορρόφηση του ΕΣΠΑ, ζητάμε από τις Βρυξέλλες περί τα 3 με 4 δισ. ευρώ περισσότερα για την επόμενη προγραμματική περίοδο. Αυτές τις μέρες ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον πρόεδρο και μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών στο Μέγαρο Μαξίμου για την υπογραφή μνημονίου χορηγίας μεταξύ της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και του υπουργείου Υγείας, για την κάλυψη όλων των εξόδων, με σκοπό την ανακαίνιση των χώρων υγιεινής των δημόσιων νοσοκομείων της 1ης και της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής και την αγορά κλινοσκεπασμάτων για το σύνολο των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας.
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να προεξαγγελτικά να σημειωθεί ότι η άποψη του γράφοντος είναι πως η πρωτοβουλία και η δωρεά της Ένωσης Εφοπλιστών είναι επαινετή και πως είναι η ιστορία με τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Εξάλλου, αν δεν είχε γίνει η μεγάλη δωρεά των εφοπλιστών σε ασθενοφόρα λίγο πριν την οικονομική κρίση, είναι βέβαιο ότι τη δεκαετία που μεσολάβησε η χώρα θα είχε ξεμείνει από ασθενοφόρα. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Μια χώρα που μέχρι το 2009 καταχρεώθηκε με δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, περίμενε τους εφοπλιστές να δωρίσουν ασθενοφόρα. Και τώρα δωρίζουν τα κλινοσκεπάσματα των νοσοκομείων και την ανακαίνιση στις τουαλέτες των νοσοκομείων της Αττικής.
Και πως σχολίασε όλα αυτά ο πρωθυπουργός; Είπε ότι πρόκειται «για μια παρέμβαση η οποία, όχι απλά θα αλλάξει την καθημερινότητα στα νοσοκομεία, αλλά θα ξαναδώσει και στους ασθενείς ένα αίσθημα αξιοπρέπειας». Αξιοπρέπεια, για τον πολίτη, όταν περνά το κατώφλι ενός νοσοκομείου δεν είναι τα μαξιλάρια και τα σεντόνια. Αξιοπρέπεια είναι να υπάρχουν γιατροί και νοσοκόμοι που θα τον κάνουν καλά. Αξιοπρέπεια είναι το προσωπικό των νοσοκομείων είναι να τέτοιο αριθμητικά, ώστε να μπορεί ο γιατρός να έχει το χρόνο και να είναι σε θέση, δηλαδή να είναι ξεκούραστος και όχι ξεθεωμένος, να ασχοληθεί με τον ασθενή.
Αυτά δεν τα συναντάς στα δημόσια νοσοκομεία και κι αν πέσεις σε κάποια εξαίρεση. Ευτυχώς υπάρχουν και αυτές. Αυτό που θα συναντήσεις στα δημόσια νοσοκομεία είναι γιατρούς ξεθεωμένους από τις εφημερίες και νοσοκόμες, που καλούνται να διαχειριστούν 30 ή 50 ασθενής όταν θα είναι μία ή δύο στη βάρδια της κλινικής. Αξιοπρέπεια λοιπόν θα ήταν, για παράδειγμα, η Παιδιατρική Κλινική στο Νοσοκομείο Αγρινίου, που είναι εξυπηρετεί όλη την Αιτωλοακαρνανία, να μην λειτουργεί με «εντέλλεσθε» στους γιατρούς για να κάνουν εφημερίες πέραν των προβλεπόμενων.
Τις προάλλες μάλιστα εξαγγέλθηκε πως θα ανοίξει ειδικός λογαριασμός του Δημοσίου με στόχο την αγορά αμυντικών εξοπλισμών με την αρωγή ιδρυμάτων, επιχειρήσεων και ιδιωτών. Εντάξει, για τα αμερικανικά F35 ή τις γαλλικές φρεγάτες, μπορεί να χρειάζεται τη συνδρομή ενός Αβέρωφ για να αποκτηθούν, όπως έγινε με το ιστορικό θωρηκτό. Μια χώρα όμως, ευρωπαϊκή, με ΑΕΠ που αγγίζει τα 200 δισ. ευρώ δεν είναι δυνατόν να χρειάζεται δωρεές για να ανανεώσει τα κλινοσκεπάσματα των νοσοκομείων και να ανακαινίσει τις τουαλέτες τους.
