Του Δημήτρη Παπαδάκη
Tα όσα συνέβησαν προχθές και κυρίως από τη στιγμή που αποβιβάστηκαν τα ΜΑΤ στη Χίο και στη Λέσβο, προκειμένου να «διαφυλάξουν»την εκτέλεση των εργασιών για τα νέα κλειστά κέντρα μεταναστών και προσφύγων είναι σοκαριστικά.
Στη Χίο είχαμε το λιντσάρισμα και το ξυλοφόρτωμα ανδρών των ΜΑΤ, που βρίσκονταν στα δωμάτιά τους σε ξενοδοχείο του νησιού,μέρα μεσημέρι από εξαγριωμένους πολίτες. Στη Λέσβο εξαγριωμένοι πολίτες πολιόρκησαν στρατιωτικό στρατόπεδο που, όπως φαίνεται, χρησιμοποιήθηκε για την ασφαλή διαμονή διμοιριών των ΜΑΤ.Είναι προφανές από την «πολεμική» κατάσταση που επικρατεί, ότι τα πράγματα έχουν πλέον ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Είναι δε εντυπωσιακό πως πριν μερικά χρόνια η Λέσβος είχε προταθεί για Νόμπελ Ειρήνης –χαρακτηριστική η εικόνα των γιαγιάδων να ταΐζουν το βρέφος μια οικογένειας προσφύγων – και τώρα περάσαμε στην εικόνα του απόλυτου χάους… Βέβαια τότε η Ευρώπη είχε ανοιχτά σύνορα… Τώρα όμως που τα εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης έχουν κλείσει και το πρόβλημα διογκώθηκε προφανώς οι κάτοικοι των νησιών δεν έγιναν ρατσιστές και φασίστες, απλώς το βάρος είναι δυσανάλογο για τα δεδομένα των νησιών, που ούτως ή άλλως αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα σε υποδομές, υγειονομικές δομές κτλ. Βεβαίως αυτό ουδόλως αθωώνει τα έκτροπα των προηγούμενων ημερών.
Το δυσάρεστο είναι ότι η κυβέρνηση ακόμη και τώρα –γιατί ο αρχικός της αιφνιδιασμός από τις διαστάσεις του μεταναστευτικού – προσφυγικού είναι δεδομένος- δεν έχει καταφέρει να βελτιώσει την κατάσταση ούτε κατ’ ελάχιστο. Οι παλινωδίες της κυβέρνησης φαίνονται ακόμη και τώρα, καθώς πρώτα στέλνει ένα στρατό από ΜΑΤ στα νησιά και στη συνέχεια τα αποσύρει και ζητά διάλογος με τους τοπικούς αυτοδιοικητικούς φορείς. Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει πάρα πολλά για την κυβερνητική ανεπάρκεια στο μεταναστευτικό, που ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο ή για το Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής που τις τελευταίες ώρες δοξάζεται κρυπτόμενος.
Όμως το θέμα είναι άλλο. Αυτή η «πολεμική» σχεδόν «εμφυλιοπολεμική» κατάσταση στα ελληνικά νησιά σίγουρα κάποιους χαροποιεί. Στην Άγκυρα κάποιος σίγουρα θα τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση και στο Βερολίνο κάποιοι χαμογελούν από ικανοποίηση. Τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι πλέον και αυτά «γκρίζα» όπως και τα νερά που τα περιβάλλουν. Αν δούμε αυτή τη διάσταση του προβλήματος θα καταλάβουμε ότι στην παρούσα συγκυρία πρέπει με κάθε τρόπο, να παραμείνουμε ενωμένοι απέναντι σε μια σοβαρή απειλή που έχει από κοινωνικές μέχρι γεωπολιτικές διαστάσεις και επί της ουσίας είναι ασύμμετρη.
Ναι, στην κυβέρνηση αξίζει πολύ σκληρή κριτική για τους χειρισμούς της. Αλλά το να μεταφερθεί το «εμφυλιοπολεμικό» κλίμα στο διάλογο μεταξύ των κομμάτων δεν πρόκειται να δώσει λύση στο πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου θα πρέπει και αυτός να κάνει την αυτοκριτική του επειδή επί των ημερών του καταρτίστηκε η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας που προβλέπει πως οι επαναπροωθήσεις θα γίνονται μόνο από τα νησιά και όχι από την ελληνική ενδοχώρα. Στη συμφωνία αυτή οφείλεται το σημερινό αδιέξοδο και ο «εγκλωβισμός » νησιών σε ένα βάρος που είναι εξ’ ορισμού αδύνατο να σηκώσουν.
Είναι μονόδρομος λοιπόν να ενωθούν όλες οι δυνάμεις εντός της χώρας, προκειμένου να αλλάξει η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και να αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό ως μέσο εκβιασμού συνολικά για την Ευρώπη και όχι μόνο για την Ελλάδα. Για την Ελλάδα το μεταναστευτικό χρησιμοποιείται από το Ερντογάν ως μέσο αποσταθεροποίησης μιας περιοχής, που στο οθωμανικό του φαντασιακό πρέπει να γίνει τουρκικής επιρροής.
