Του Δημήτρη Παπαδάκη
Για “απαράδεκτη” συμπεριφορά από την πλευρά της Τουρκίας στο μεταναστευτικό έκανε εκ νέου λόγο η Καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ, μιλώντας στο Ελληνογερμανικό Οικονομικό Φόρουμ, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «η Ελλάδα αναλαμβάνει μεγάλο βάρος για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρώπης και αξίζει της πλήρους αλληλεγγύης και στήριξής μας».
«Παρόλη την κατανόησή μας για το μεγάλο βάρος που αναλαμβάνει η Τουρκία, η οποία φιλοξενεί 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, δεν μπορεί να περιμένει κατανόηση για το γεγονός ότι προσπαθεί να λύσει τα δικά της προβλήματα στην πλάτη των προσφύγων, οι οποίοι οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο στα ελληνοτουρκικά σύνορα», τόνισε η κ. Μέρκελ και εξέφρασε την στήριξή της στην Κοινή Δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, η οποία, όπως είπε, πρέπει να μπει σε νέα βάση. Μάλιστα η καγκελάριος επισήμανε ότι η Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του Μαρτίου 2016, δεν αφορά μόνο τα χρήματα που λαμβάνει η Τουρκία από την Ευρώπη, αλλά και τον σεβασμό των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτή.
Pacta sunt servanda έλεγαν συνεχώς οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα σε σχέση με τις οικονομικές της υποχρεώσεις τα προηγούμενα χρόνια. Δεν θα πρέπει να πουν το ίδιο και σήμερα και στην Τουρκία;
Ο Ερντογάν αποχώρησε εσπευσμένα το βράδυ της Δευτέρας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μετά το τέλος της συνάντησής του με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Προβλεπόταν μάλιστα να συμμετάσχει σε συνέντευξη Τύπου, άλλα τελικά μίλησαν στους δημοσιογράφους μόνο ο Σαρλ Μισέλ και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Η αποχώρηση του Ερντογάν χωρίς δηλώσεις από τις Βρυξέλλες δείχνει σε μια πρώτη ανάγνωση ότι μάλλον οι Ευρωπαίοι του έτριξαν λίγο τα δόντια. Όμως δεν φτάνει αυτό. Αν οι συζητήσεις συνεχιστούν το επόμενο διάστημα με σκοπό να «ανανεωθεί» η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, εκεί η Ευρώπη θα πρέπει να δει το ζήτημα όχι με τις παρωπίδες, που το αντιμετώπιζε μέχρι πρόσφατα.
Γιατί, για παράδειγμα, οι πρόσφυγες από τη Συρία είναι το τελευταίο διάστημα πρόβλημα, που δημιούργησε η Τουρκία με την επέμβασή της στη Συρία… Οι πρόσφυγες μάλιστα από τη Συρία τη διεθνή προστασία που θα πρέπει να έχουν με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951, θα έπρεπε να την απολαμβάνουν στην πρώτη χώρα που πηγαίνουν, δηλαδή στην Τουρκία… και όχι στην Ευρώπη. Επομένως ο διαχωρισμός προσφύγων – μεταναστών είναι κάτι που πρέπει να γίνεται στο τουρκικό έδαφος. Φυσικά όμως η Τουρκία δεν το θέλει αυτό. Και δεν το θέλει γιατί μαζί με τους πρόσφυγες στον Έβρο και στο Αιγαίο στέλνει μετανάστες στους οποίους η ίδια η Τουρκία έχει ανοίξει τα σύνορά της. Όλοι οι μετανάστες από τις χώρες της Κεντρικής Ασίας (Αφγανιστάν, Πακιστάν κτλ) και της Αφρικής (Σομαλία, Κονγκό κτλ), που βρίσκονται στην Τουρκία βρέθηκαν εκεί γιατί η Τουρκία επέλεξε να τους καλέσει δίνοντάς τους βίζες και να τους έχει στο έδαφός της. Όπως εξάλλου είδαμε στον Έβρο όλοι αυτοί ζουν εδώ και πολύ καιρό στην Τουρκία και για αυτό πολλοί μιλούν άπταιστα Τουρκικά. Αν για αυτή της την επιλογή η Τουρκία μετάνιωσε δεν έχει παρά να τους στείλει πίσω από εκεί που τους πήρε. Η επιλογή όμως της Τουρκία δεν μπορεί να είναι Ευρωπαϊκό πρόβλημα.
