Του Δημήτρη Παπαδάκη
Θεωρητικά θα ήταν μια πρόοδος. Η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα να καταθέτει στεφάνι στη Marfin, όπου το 2010 έχασαν τη ζωή τους τρεις άνθρωποι, τρεις εργαζόμενοι της τράπεζας, από μολότοφ που πέταξαν άγνωστοι, είναι κάτι θετικό. Όμως δεν πρέπει να αφήσουμε την εικόνα να μας ξεγελάσει. Το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να συμμετάσχει στην τελετή, όπου συμμετείχε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί και ακόμη περισσότερο, τα λόγια με τα οποία συνόδευσε την πράξη του δείχνουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του δεν έχουν εγκαταλείψει ούτε τις ιδεοληψίες τους και τα εμφυλιοπολεμικά τους σύνδρομα.
Η εικόνα βεβαίως έχει να θετικό συμβολισμό. Το γεγονός δηλαδή ότι πλέον το κλίμα στην κοινωνία είναι τέτοιο, που αναγκάζει τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει κάτι, που δεν πιστεύει. Και αυτό είναι θετικό, γιατί μέχρι πρόσφατα ένα μέρος της κοινής γνώμης παρασύρονταν εύκολα από τον ακροδεξιό ή τον ακροαριστερό λαϊκισμό, με αποτέλεσμα να επιδεικνύει μεγάλη ανοχή σε εκδηλώσεις βίας. Αυτό φαίνεται ότι σιγά – σιγά αλλάζει. Βεβαίως θα χρειαστεί αρκετός χρόνος ακόμη μέχρι η αυθόρμητη καταδίκη της βίας, από όπου κι αν προέρχεται, να εμπεδωθεί ως κυρίαρχο συναίσθημα, ωστόσο φαίνεται καθαρά πως συντελείται μια αλλαγή σε σχέση με αυτό που θεωρούνταν βασικός «κανόνας» της Μεταπολίτευσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας βέβαια με όσα δήλωσε καταγγέλλοντας «την υποκρισία του κ. Μητσοτάκη» και με τα fakenews, που χρησιμοποίησε περί έφεσης εναντίον της δικαστικής απόφασης που δικαιώνει τα θύματα, αποκάλυψε την αμηχανία του και το γεγονός ότι αναγκάστηκε να συρθεί πίσω από κάτι που πια γίνεται κυρίαρχη αντίληψη. «Τιμούμε τους νεκρούς μας, ευχόμαστε να μην υπάρξει ποτέ ξανά παρόμοιο περιστατικό, αλλά τιμούμε και τους αγώνες του λαού μας για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια» είπε ακόμη μπροστά από τη Marfin. Οι «αγώνες του λαού» μπορεί να έχουν και μολότοφ; Οι «αγώνες του λαού» μπορεί να είναι και οι «επιδρομές» αλά «Ρουβίκωνα»; Η διακυβέρνησή του μας έδωσε τις απαντήσεις. Η κατοχή μολότοφ έγινε πλημμέλημα από την κυβέρνησή του και οι «Ρουβίκωνες» σουλατσάριζαν στη Βουλή με τα περιπολικά της Αστυνομίας για ταξί τους… Δεν αρκεί λοιπόν μια δήλωση ή ένα στεφάνι για να πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι τιμά τα θύματα πρακτικών που και ο ίδιος υποδαύλισε.
Βεβαίως το πολιτικό σύστημα της χώρας συνολικά και όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ διακατέχεται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από υποκρισία. Κυρίως σε ό,τι αφορά τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο. Οι μπαχαλάκηδες, που στην περίπτωση της Μarfinέγιναν και εγκληματίες, πάντα λειτούργησαν ηθελημένα ή αθέλητα σε όφελος της εκάστοτε κυβέρνησης. Λίγο – πολύ ως ένα παρακρατικός βραχίονας, που επισκίαζε τα κοινωνικά μηνύματα – αιτήματα. Οι ελπίδες λοιπόν να συλληφθούν οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης στη Marfinείναι μηδαμινές, ακόμη κι ας ανοίγει ξανά ο φάκελος της υπόθεσης.
Πάντως το κρίσιμο στο εγγύς μέλλον για τη χώρα, επειδή η οικονομική κρίση που δημιουργεί ο κορονοϊός θα φέρει «νέες μάχες» στο πεζοδρόμιο, πρέπει όλοι να κατανοήσουν πως τουλάχιστον ο λαϊκισμός δεν θα πρέπει να «συνομιλεί» ή να υποδαυλίζει τη βία.
