Του Δημήτρη Παπαδάκη
«Ένας χρόνος κυβέρνησης ΝΔ, όλα ανάποδα» είναι ο τίτλος του βίντεο που ανέβασε στο διαδίκτυο ο ΣΥΡΙΖΑ για τη συμπλήρωση ενός χρόνου διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ανάποδα» εννοεί, την ύφεση στην οποία εισήλθε η οικονομία. Όμως η αλήθεια είναι πως από το β’ εξάμηνο του 2019 διεφάνη και καταγράφηκε συνολικά η ύφεση στην Ευρωπαϊκή Οικονομία. Στην «ατμομηχανή» της Ευρώπης στη Γερμανία, πριν ανατείλει το 2020, η ανάπτυξη είχε μηδενιστεί και η «ατμομηχανή» πάντοτε συμπαρασύρει τα «βαγόνια»… Ακόμη κι αν είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόβλημα για την Κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι πως εκλέχθηκε με ζητούμενο να επιταχύνει τους ρυθμούς ανάπτυξης, να γίνει η χώρα πιο φιλική στο επιχειρείν και στις επενδύσεις, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και η αύξηση του ΑΕΠ σταδιακά να αποδώσει και στην κοινωνία, με αύξηση των εισοδημάτων. Όμως ήρθαν πολλά πράγματα «ανάποδα» στον Μητσοτάκη. Κυρίως όμως στην ίδια τη χώρα. Η οικονομία και η ανάπτυξη ήταν πρόκληση και έγινε ακόμη μεγαλύτερη με τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού. Η κοινωνία πάνω που πήγαινε να σηκώσει κεφάλι από την δεκαετή κρίση, τώρα έρχεται αντιμέτωπη με τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, επιπτώσεις που έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα. Η αποφυγή ενός πέμπτου μνημονίου, αν θεωρήσουμε τέταρτο και διαρκές μνημόνιο τα πρωτογενή πλεονάσματα που μας κληροδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια ανοιχτή πρόκληση και για την Κυβέρνηση και για τη χώρα συνολικά.
Από εκεί και πέρα αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά η χώρα αντιμετωπίζει προκλήσεις που «έσκασαν» στη… βάρδια του Μητσοτάκη. Προκλήσεις που είναι ιστορικού χαρακτήρα. Μια πανδημία, που συμβαίνει κάθε 100 ή 200 χρόνια είναι μια τέτοια ανοιχτή πρόκληση. Αρχικά αντιμετωπίστηκε με επιτυχία χάρις τα έγκαιρα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά και τη συμμόρφωση της συντριπτικότατης πλειοψηφίας των πολιτών στα προληπτικά μέτρα. Και χάρις τη τύχη το ξέσπασμά της να έρθει σε εποχή, το χειμώνα, που η χώρα έχει μικρή έκθεση στη παγκοσμιοποίηση, λόγω του ο τουρισμός στην Ελλάδα είναι κυρίως καλοκαιρινός. Τώρα που άνοιξε ξανά ο τουρισμός και υποδεχόμαστε εισαγόμενα κρούσματα, ενώ οι ειδικοί προεξοφλούν ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας τον ερχόμενο χειμώνα, ίσως τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας.
Η έτερη ανοιχτή πρόκληση για τη χώρα –και το Μητσοτάκη- είναι η Τουρκική επιθετικότητα και το μεγάλο «υποθεματάκι» της, που λέγεται μεταναστευτικό – εισβολικό. Πολλοί αναλυτές προεξοφλούν ενόψει και των επερχόμενων αμερικανικών εκλογών μια κρίση με την Τουρκία. Μια κρίση που δεν μοιάζει με αυτή των Ιμίων, αλλά θα παραπέμπει σε ένα ιστορικών διαστάσεων επεισόδιο ανάλογο του Αττίλα στην Κύπρο το 1974. Υπό αυτή την έννοια η πρόκληση είναι ιστορικών διαστάσεων, ακόμη κι αν δεν συμβεί τους επόμενους μήνες, καθώς η Ελλάδα μετά από μια δεκαετή κρίση, βρίσκεται με αποδυναμωμένες ενόπλες δυνάμεις και με τις συμμαχίες της στον πάγο. Το μεταναστευτικό – εισβολικό εκ των πραγμάτων είναι μια ιστορικών διαστάσεων πρόκληση ακόμη κι αν η Τουρκία αποκτήσει τον πιο φιλοευρωπαίο ηγέτη που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Η Κυβέρνηση, στην ωμή προσπάθεια εργαλειοποίησης του θέματος από την Τουρκία τον περασμένο Φεβρουάριο – Μάρτιο, αντέδρασε με επιτυχία. Μολαταύτα ως χώρα πρέπει να αποκτήσουμε μια τουλάχιστον πιο σταθερή αντιμετώπιση του όλους θέματος. Γιατί, τους μήνες διακυβέρνησης της ΝΔ, πριν τα επεισόδια του Έβρου, τα σύνορα της χώρας σύμφωνα με το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης πέρασαν παράνομα 70.000 άνθρωποι, χωρίς να γίνει θέμα.
Οικονομία, κορονοϊός, Ερντογάν και μεταναστευτικό είναι αναμφισβήτητα οι μεγαλύτερες προκλήσεις της χώρας και μάλιστα όπως έχουν έρθει τα πράγματα είναι ιστορικών διαστάσεων. Υπό αυτό το πρίσμα των ιστορικών διαστάσεων θα κριθεί και ο Μητσοτάκης, αλλά και η στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων… καθώς οι ιστορικές διαστάσεις των προκλήσεων αφορούν πρωτίστως τη χώρα, όχι τόσο το Μητσοτάκη ή τον εκάστοτε πρωθυπουργό.
