Του Δημήτρη Παπαδάκη
Δεν έχουν αλλάξει και πολλά στο ελληνικό πανεπιστήμιο από την εποχή που οι καθηγητές χτίζονταν στα γραφεία τους. Οι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί, φασίστες όμως στην ουσία, πέρασαν μια ταμπέλα στον λαιμό του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, ωσάν να επρόκειτο για κάποιον που οδηγούνταν στον απαγχονισμό. Η ταμπέλα υπερασπίζονταν τις καταλήψεις, όχι όπως είπαν οι ίδιοι οι δράστες στοχοποίησηαν τον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ «γιατί ήθελε εξευρωπαϊσμό των πανεπιστημίων».
Δυστυχώς παρά τους διάφορους νόμους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και το πανεπιστημιακό άσυλο, η κατάσταση παραμένει λίγο – πολύ η ίδια. Το ελληνικό πανεπιστήμιο παραμένει άσυλο της παραβατικότητας και μαζί με ένα σωρό άλλες παθογένειες κατορθώνει να πετυχαίνει πολύ μέτριες επιδόσεις σε σχέση με το διεθνή ανταγωνισμό. Οι όποιες προσπάθειες έγιναν ή γίνονται για τον «εξευρωπαϊσμό των πανεπιστημίων» αποτυγχάνουν, γιατί είναι φοβικές και γιατί δεν έχουν την ανάλογη πολιτική στήριξη από την πλειονότητα του πολιτικού συστήματος. Του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως προεξάρχοντος και της λοιπής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς οι έκνομες ενέργειες στα πανεπιστήμια βρίσκουν πολιτική κάλυψη. Και από την άλλη μεριά υπάρχει που ακόμη κι αν δεχθούμε ότι θέλει να κάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις, δεν μπορεί.
Είναι ντροπιαστικό για την Αστυνομία και την Πολιτεία γενικότερα να επικηρύσσονται οι δράστες της επίθεσης στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ. Μετά από επαναλαμβανόμενα επεισόδια στην ΑΣΟΕΕ δεν γνωρίζει η Αστυνομία ποιοι είναι; Δεν μπορεί να μάθει ποιοι είναι και εκδίδει αμέσως επικήρυξη; Ή μήπως γνωρίζει η ΕΛ.ΑΣ και έχει την εντολή να αδρανήσει για να μην κλιμακωθεί η ένταση στο πανεπιστήμιο; Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς από μια ευνομούμενη πολιτεία, θα ήταν να έχουν ήδη εντοπιστεί και συλληφθεί.
Είχαμε την πεποίθηση πως αυτή η κυβέρνηση στο ζήτημα της ανομίας και της «κόκκινης» βίας, που μόνη της ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών πολύ γρήγορα, θα κάνει πολλά βήματα παραπάνω από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτό που έδειξε στην αρχή όμως στην πορεία άρχισε να φθίνει… Ακόμα περιμένουμε να μάθουμε τι έγινε με το στέλεχος του ΚΚΕ που κτύπησε πισώπλατα έναν αστυνομικό. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε.
Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν προκειμένου να επανέλθουν τα πράγματα στην κοινή λογική. Το πρώτο είναι ότι η βία αντιμετωπίζεται με την νόμιμη κρατική βία. Όλα τα υπόλοιπα διαιωνίζουν το πρόβλημα. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί η αντίληψη να μην δυσαρεστήσουμε την Αριστερά. Όποιος δυσαρεστείται με την τήρηση και την επιβολή των νόμων, αυτός είναι που έχει το πρόβλημα. Αυτός είναι που κινείται στις παρυφές της Δημοκρατίας…
Και φυσικά πρέπει να αλλάξουν οι ποινές. Όσες συλλήψεις και να κάνει η Αστυνομία, αν τα δικαστήρια τους αφήνουν ελεύθερους, γιατί αυτό επιβάλλουν οι νόμοι, δεν κάνουμε απολύτως τίποτα.
«Όπως και με τη Χρυσή Αυγή, ο φασισμός δεν θα περάσει» δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης καταδικάζοντας το συμβάν. Όμως μέχρι τώρα τα πανεπιστήμια παραμένουν εν πολλοίς άσυλα για τους ερυθροτραμπούκους. Χρειάζονται λοιπόν πολλές ακόμη πράξεις και κυρίως ακόμη περισσότερη βούληση για την επανακατάληψη των πανεπιστημίων.
