Μασάει η κατσίκα ταραμά;
Μετά την αποκάλυψη του σχεδίου για την αναδιάρθρωση του Πανεπιστημίου Πατρών, που καταρτίστηκε από το ίδιο το Ίδρυμα και την Επιτροπή για το Στρατηγικό Σχεδιασμό και την Ακαδημαϊκή Ανάπτυξη του Πανεπιστημίου -ένα σχέδιο που από μειώνει σημαντικά τον αριθμό των τμημάτων του Αγρινίου- συνεδριάζει εκτάκτως αύριο Παρασκευή το δημοτικό συμβούλιο Αγρινίου.
Φυσικά προκειμένου να υπάρξει μία αντίδραση στο ζήτημα αυτό, η οποία να συνυπολογιστεί σε πολιτικό επίπεδο από το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο εν τέλει θα κρίνει και θα έχει τον τελευταίο λόγο, για να προχωρήσουν ή όχι οι προτεινόμενες συγχωνεύσεις, μεταφορές τμημάτων κτλ. Βεβαίως το Υπουργείο Παιδείας σε κάθε ευκαιρία διατυμπανίζει πως ο ακαδημαϊκός χάρτης της χώρας θα βασίζεται σε αμιγώς ακαδημαϊκά κριτήρια και όχι πολιτικά. Μολαταύτα η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας διατηρούν από θεσμική άποψη το δικαίωμά τους να αποφασίζουν για τα χωροταξικά θέματα του ακαδημαϊκού χάρτη και δεν έχει πάρει παραχωρηθεί (ακόμη) αυτό το δικαίωμα στα Πανεπιστήμια. Υπό αυτή την έννοια υπάρχει μία σοβαρή ίσως πιθανότητα να συνεκτιμηθούν, όχι μόνο οι αντιδράσεις του Αγρινίου, αλλά και των άλλων πόλεων της Δυτικής Ελλάδας, που θα δουν τη θέση τους στον ακαδημαϊκό χάρτη της περιοχής, είτε να εξαφανίζεται, είτε να μειώνεται σημαντικά. Το Αγρίνιο, εξάλλου, από τα τέσσερα τμήματα που έχει σήμερα, θα βρεθεί σύμφωνα με το σχέδιο με μόλις ένα Τμήμα της Γεωπονικής και με μια έωλη υπόσχεση για να λειτουργήσει ένα δεύτερο Τμήμα της Γεωπονικής σε… τρία χρόνια.
Η “πατροκεντρική” προσέγγιση του προτεινόμενου σχεδίου είναι εμφανέστατη και επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό τις επιφυλάξεις που είχαν εκφράσει οι δήμαρχοι της Δυτικής Ελλάδας σε πρόσφατη σύσκεψη τους με τον Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος. Ωστόσο η “απειλή” που εκφράστηκε τότε, αλλά και στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, πως δηλαδή αν δεν αποκτήσει φιλοσοφία αποκεντρωμένου πανεπιστημίου το Πανεπιστήμιο Πατρών, θα τεθεί επί τάπητος η πρόταση για ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας, που θα συμπεριλάβει όλα τα τμήματα του πανεπιστημίου που δεν εδρεύουν στην Αχαϊκή πρωτεύουσα, δεν πτόησε την Επιτροπή που κατάρτισε το προτεινόμενο σχέδιο, παρά γεγονός ότι σε μία τέτοια υποθετική περίπτωση το Πανεπιστήμιο Πατρών θα απειλείτο και με μείωση των πόρων που λαμβάνει από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, καθώς η Περιφέρεια θα έπρεπε τα όποια χρήματα έχει διαθέσιμα να τα διοχετεύσει εξίσου και στα δύο πανεπιστήμια.
Οι “απειλές” όχι απλά έπεσαν στο κενό, αλλά μάλλον έφεραν μια ακόμη χειρότερη πρόταση από την πλευρά του Πανεπιστημίου, που λειτουργεί περίπου όπως συμβαίνει με τον Ερντογάν, που ζητά πολύ περισσότερα για να πάρει κάτι στο τέλος. Έτσι η προτεινόμενη αναδιάρθρωση μεταφέρει στην Πάτρα τα μισά εκτός Πάτρας σήμερα Τμήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα εκτός Πάτρας λειτουργούν 10 συνολικά Τμήματα, εκ των οποίων τα πέντε είναι αυτά της Γεωπονικής και προτείνεται για τα υπόλοιπα πέντε να μεταφερθούν στην Πάτρα και τα πέντε Τμήματα της Γεωπονικής μετά από συγχωνεύσεις να γίνουν τρία. Αυτά είναι και τα μόνα Τμήματα που δεν θέλει η Πάτρα.
Κατά τη χθεσινή του συνάντηση με τον Περιφερειάρχη ο Πρύτανης Χρ. Μπούρας, επεσήμανε ότι οι εισηγήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας δεν προδικάζουν τις θέσεις της Συγκλήτου. Το ίδιο ακριβώς είχε πει η προκάτοχός του το Δεκέμβριο του 2019 στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου. Είχε πει αναφορικά με το αίτημα για επανίδρυση του Τμήματος ΔΠΠΝΤ ότι αν η Σύγκλητος υιοθετήσει το αίτημα -κάτι που η ίδια δεν μπορεί να το προδικάσει- θα εισηγηθεί αναλόγως στο Υπουργείο. Και τελικά, μετά από σχεδόν ένα χρόνο, μάθαμε ότι στο Υπουργείο υπήρχαν δύο αιτήματα πρώτα αυτό που ήθελε η Πρύτανις για μετονομασία του Τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας για να απορροφηθεί το προσωπικό του καταργηθέντος ΔΠΠΝΤ και στη συνέχεια το αίτημα των φοιτητών για επανίδρυση…
Επομένως, τι αξία έχουν οι συναντήσεις των αυτοδιοικητικών με τον εκάστοτε Πρύτανη, οι πιέσεις τους για πολιτικού τύπου συμφωνίες μαζί του και τα ανακοινωθέντα, όπως έγινε πριν από ένα περίπου χρόνο; Απολύτως καμία! Όσο για τις “απειλές” περί χρηματοδοτήσεων, είδαμε ότι μάλλον φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα. Η μόνη ελπίδα να παραμείνουν τα Τμήματα στις πόλεις είναι το Υπουργείο Παιδείας να μην εννοεί όσα λέει περί ακαδημαϊκών κριτηρίων και στο τέλος να βάλει και πολιτικά κριτήρια. Επομένως, αν οι αυτοδιοικητικοί θέλουν να πιέσουν ή και να “απειλήσουν” κάποιον, αυτός βρίσκεται στο Μαρούσι στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου (σ.σ. Υπουργείο Παιδείας). Ο εκάστοτε Πρύτανης ή η Σύγκλητος δεν “απειλούνται” γιατί δεν έχουν πολιτικό κόστος, δεν ζητούν την ψήφο της κοινωνίας.
