Του Αδάμη Ευθύμιου
(Προέδρου του Συνδέσμου Φιλολόγων Αιτ/νίας)
Η υπόθεση του Πανεπιστημίου στο Αγρίνιο (και στην Αιτ/νία) δεν πρέπει να αφήνει κανένα συμπολίτη μας αδιάφορο, ούτε να βρίσκει πρόθυμους που με τις ιδιότητες τους στην κεντρική πολιτική σκηνή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ή σε συλλογικούς και μορφωτικούς φορείς, να συναινούν αποδεχόμενοι, με ευκολία, σχεδιασμούς συρρίκνωσης και εξαφάνισης κάθε ακαδημαϊκής κοινότητας από την περιοχή μας.
Ο Στρατηγικός Σχεδιασμός που καλείται να συζητήσει η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πατρών οδηγεί στον αφανισμό των πανεπιστημιακών τμημάτων της Αιτωλοακαρνανίας, της Ηλείας και του Αιγίου, γι’ αυτό, παρά την προσπάθεια να βρεθούν σύμμαχοι, η πλειοψηφία των εκπροσώπων (από τις τρεις Περιφερειακές Ενότητες) απέρριψε το σχεδιασμό με δημόσιες τοποθετήσεις, ψηφίσματα και ανακοινώσεις.
Την ίδια στάση αναμένεται (επιβάλλεται) να τηρήσουν και στη συνεδρίαση της Δευτέρας (22-3-21), όπου έχουν κληθεί να συμμετάσχουν οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, χωρίς βέβαια η διαφωνία τους να δεσμεύει τη Σύγκλητο. Η σταθερή στάση όλων μας, στην παρούσα φάση, έχει μεγάλη σημασία γιατί μόνον έτσι η Σύγκλητος θα βρεθεί απομονωμένη και σε δύσκολη θέση. Θ’ αναγκαστεί να προωθήσει στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ένα «Σχεδιασμό» αναξιόπιστο, αποξενωμένο από όλες τις τοπικές, αναπτυξιακές και κοινωνικές δυνάμεις, που ήδη αξιολογήθηκε και απερρίφθη, λόγω των αρνητικών επιπτώσεων του και στις τρεις Περιφερειακές Ενότητες.
Εάν όμως, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου θελήσει, τελικά, υιοθετήσει τον Σχεδιασμό, παρότι δεν δεσμεύεται από τις αποφάσεις της Συγκλήτου, τότε θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να ασκήσει πιέσεις, να ψάξει ξανά για «συμμάχους» αλλά και να συγκρουστεί εισπράττοντας δυσαρέσκεια. Οι Αιτωλοακαρνάνες οφείλουν να τηρήσουν κοινή στάση διαμορφώνοντας κοινή πρόταση: Παραμονή των Πανεπιστημιακών Τμημάτων, ανασύσταση του καταργημένου Τμήματος, νέες Σχολές (Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης, Κτηνιατρική, Οδοντιατρική…), Αυτόνομο Πανεπιστήμιο.
Η παρουσία Πανεπιστήμιου στην Αιτωλοακαρνανία αποτελεί ουσιαστικό ζήτημα, που αξίζει να το διεκδικήσουμε. Η ύπαρξη ακαδημαϊκής κοινότητας σημαίνει αναπτυξιακή προοπτική, ενώ η παραίτηση μας από κάθε διεκδίκηση και ο συμβιβασμός αδικούν την πόλη μας και μια μεγάλη περιφερειακή ενότητα της Ελλάδας, πλούσια σε πόρους, αρχαιολογικά κατάλοιπα και παραγωγικές δυνάμεις.
