Γιατί δεν προβάλλονται οι αναιτιλογότητες με βάση τα ακαδημαϊκά κριτήρια καταργήσεις Τμημάτων του Αγρινίου και προβάλλεται το ανεδαφικό αίτημα για αυτόνομο Πανεπιστήμιο;
Ο μεγαλύτερος χαμένος και ο πιο αδικημένος από την υπόθεση αναδιάρθρωσης του Πανεπιστημίου Πατρών είναι το Αγρίνιο! Ούτε καν η Ηλεία που “σβήνεται” εντελώς από το ακαδημαϊκό χάρτη. Και αυτό γιατί, στο Αγρίνιο επαναλαμβάνεται το αδιανότητο, δηλαδή να κλείνει με πολιτική απόφαση Τμήμα με πιστοποίηση από την Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ)!
Όπως συνέβη με το νόμο Γαβρόγλου που έκλεισε το Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών (ΔΠΠΝΤ), το ίδιο ακριβώς και σε πολύ χειρότερο βαθμό συμβαίνει τώρα με τη Νίκη Κεραμέως. Γιατί, η Ν. Κεραμέως όχι μόνο δεν αποκατέστησε τις αδικίες του νόμου Γαβρόγλου, επανιδρύοντας το ΔΠΠΝΤ, αλλά έκανε ακριβώς ότι ο Κ. Γαβρόγλου καταργώνοντας το επίσης πιστοποιημένο από την ΑΔΙΠ Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων (ΔΕΑΠΤ), που μάλιστα για τα ελληνικά δεδομένα έχει και αξιομνημόνευτη ερευνητική παρουσία. H Ν. Κεραμέως μάλιστα το έκανε αυτό κόντρα στον ίδιο της τον εαυτό. Γιατί, μιλούσε για ακαδημαϊκά κριτήρια, για τις εισηγήσεις και της αξιολογήσεις της ΑΔΙΠ και τελικά έδρασε ενάντια σε αυτές. Όπως με το Τμήμα ΔΠΠΝΤ, έτσι και με το ΔΕΑΠΤ η σκοπιμότητα της κατάργησης του Τμήματος δεν αιτιολογείται. Και μιλάμε για κατάργηση και όχι για συγχώνευση, γιατί ένα τμήμα οικονομικής κατεύθυνσης όπως το ΔΕΑΠΤ, που οι απόφοιτοί του απολαμβάνουν επαγγελματικά δικαιώματα από το Οικονομικό Επιμελητήριο, όταν συγχωνεύεται με ένα Τμήμα της Γεωπονικής Σχολής, ουσιαστικά καταργείται.
Απέναντι σε όλα αυτά τα εξοργιστικά και κωμικοτραγικά οι αιρετοί εκπρόσωποι της Αιτωλοακαρνανίας ουσιαστικά αρκούνται απλώς στο να παρουσιάζουν τα πανεπιστημιακά τμήματα της Αιτωλοακαρνανίας ως αδικημένα από την Πρυτανεία της Πάτρας. Όμως αυτή τη στιγμή το μόνο που υπάρχει από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας είναι η απόφασή του να εγκρίνει μηδενικό αριθμό εισακτέων σε τέσσερα Τμήματα του Πανεπιστημίου Πατρών, κάτι που δίνει ουσιαστικά το «πράσινο» φως στο Πανεπιστήμιο Πατρών να υλοποιήσει το σχεδιασμό του, που προβλέπει συγχώνευση των Τμημάτων αυτών με άλλα τμήματα του Πανεπιστημίου. Ωστόσο το στρατηγικό σχέδιο του Πανεπιστημίου Πατρών έχει και άλλες προβλέψεις επί των οποίων το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει ακόμη αποφανθεί επισήμως. Ένα από τα κομμάτια του πάζλ, που εκκρεμούν, αφορά τα Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και Μηχανικών Περιβάλλοντος που εδρεύουν στο Αγρίνιο και το Πανεπιστήμιο Πατρών προτείνει για το πρώτο την μεταφορά του στην Πάτρα και για το δεύτερο τη μετεξέλιξή του και τη συγχώνευσή του με ένα Τμήμα Αειφορικής Γεωργίας, που προτείνεται να ιδρυθεί στο Αγρίνιο, έτσι ώστε η Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών να έχει δύο Τμήματα στο Αγρίνιο και δύο στο Μεσολόγγι. Αυτές οι εκκρεμότητες θα ξεκαθαρίσουν μόνο μέσα από Προεδρικό Διάταγμα ή νομοθετική ρύθμιση. Και αντί οι εκπρόσωποι και οι φορείς της περιοχής να φωνάξουν για τα αναιτιολόγητα πράγματα που γίνονται με βάση τα ακαδημαϊκά κριτήρια, όπως η κατάργηση του ΔΕΑΠΤ, ζητούν την παντελώς ανεδαφική ίδρυση ενός δεύτερου Πανεπιστημίου στη Δυτική Ελλάδα.
Το πιο πιθανό είναι ότι το Υπουργείο Παιδείας δεν θα διστάσει να προχωρήσει σε Προεδρικό Διάταγμα που θα υλοποιεί όλο το σχέδιο του Πανεπιστημίου Πατρών, συμπεριλαμβανομένων των μεταφορών Τμημάτων. Όσο όμως υπάρχει ένα μικρό “παράθυρο” ανοικτό, μια χαραμάδα, να σωθεί κάτι από τη λογική, οι εκπρόσωποι της Αιτωλοκαρνανίας και περισσότερο του Αγρινίου, ακολουθούν ένα εξίσου παράλογο δρόμο ζητώντας κάτι εντελώς ανεδαφικό. Αντί να φωνάξουμε για την άδικη κατάργηση του ΔΠΠΝΤ, τη μη επανίδρυσή του και την εξίσου άδικη κατάργηση του ΔΕΑΠΤ, φωνάζουμε και ζητάμε αυτόνομο Πανεπιστήμιο… Μήπως τελικά με αυτό το αίτημα κάποιοι παίζουν το παιχνίδι της Κυβέρνησης; Μήπως της δίνουν το πάτημα να μας κατηγορήσει ως το “χωριό”, που θέλει το δικό του Πανεπιστήμιο;
