Tην Πέμπτη 13 Μαΐου ανακοινώντας τον αριθμό των εισακτέων ανά Τμήμα, το Υπουργείο Παιδείας έκανε γνωστό ότι αποδέχεται το σχεδιασμό του Πανεπιστημίου Πατρών για τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις Τμημάτων. Χθες 26 Μαΐου, 13 ημέρες δηλαδή μετά την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, το δημοτικό συμβούλιο Αγρινίου “σαστισμένο” μπροστά στην (άδικη μεν) ήττα όμως, αποφάσισε να συσκεφθούν οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων και να συζητήσουν την περαιτέρω αντίδραση του Αγρινίου και να προετοιμάσουν μια ενδεχόμενη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου αποκλειστικά για το θέμα αυτό.
Οι προτάσεις που έχουν πέσει έως τώρα στο τραπέζι, είτε των μαζικών παραιτήσεων των δημοτικών συμβούλων, είτε το να κηρυχθούν ανεπιθύμητοι οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και οι κυβερνητικοί βουλευτές, είτε να επιδιωχθεί ένα ραντεβού με την Νίκη Κεραμέως, δεν φάνηκαν ελκυστικές και σε μεγάλο βαθμό δεν εντυπωσίασαν άλλους πέρα από αυτούς που εξέφρασαν αυτές τις απόψεις. Αναζητείται λοιπόν ο τρόπος αντίδρασης… όταν τα χρονικά περιθώρια ενδεχομένως να μην είναι ιδιαίτερα μεγάλα… Και αυτό γιατί αναμένεται Προεδρικό Διάταγμα ή κάποιου άλλους είδους νομοθετική παρέμβαση για να θεσμοθετηθεί πλήρως ο σχεδιασμός του Πανεπιστημίου Πατρών, που περιλαμβάνει και μεταφορές Τμημάτων.
Την ίδια ώρα το διεκδικητικό πλαίσιο του Δήμου Αγρινίου δεν φαίνεται να αλλάζει και παραμένει η επανίδρυση του αυτόνομου Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Αγρίνιο, βάσει παλαιότερων ομόφωνων αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Πρόκειται βέβαια για ένα αίτημα που δεν ακόμη τύχη όχι μόνο από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά και από καμία άλλη κυβέρνηση τουλάχιστον από αυτές που έχει βιώσει η χώρα. Έχουν ένα αίτημα εκτός πραγματικότητας. Ένα αίτημα που εκτός από μαξιμαλιστικό λαμβάνει πλέον και εμμονική υπόσταση.
Απορούν οι αυτοδιοικητικοί στο Δημοτικό Σύμβουλιο Αγρινίου, αλλά και στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Ελλάδας, γιατί οι τοπικές αντιδράσεις λοιδoρούνται από μερίδα του αθηναϊκού Τύπου. Λοιδoρούνται οι τοπικές αντιδράσεις για τον απλούστατο λόγο ότι μετά από δεκαετίες διασποράς πανεπιστημιακών Τμημάτων σε όλη τη χώρα, όταν ήρθε ο ανεκδιήγητος Κώστας Γαβρόγλου, χωρίς να έχει λύσει τα προβλήματα και τις ελλείψεις των παλαιότερων Τμημάτων, να ιδρύσει Τμήματα χωρίς καθηγητές, χωρίς υποδομές, χωρίς φοιτητική μέριμνα, χωρίς μελέτες σκοπιμότητας και Τμήματα με υποσχετική που θα ιδρύονταν από την επόμενη κυβέρνηση και χωρίς κανένα συνολικότερο ακαδημαϊκό σχέδιο, κανένας εκπρόσωπος των τοπικών κοινωνιών δεν αντέδρασε… Μάλιστα τώρα ξαφνικά στο Αγρίνιο ανακάλυψαν κάποιοι ότι δεν μας παρέχει “ασφάλεια” η Γεωπονική, επειδή υπάρχουν σε όλη τη χώρα καμιά 40αριά Τμήματα γεωπονικού αντικειμένου… Είπε όμως κανένας στο Γαβρόγλου “δεν θέλουμε Γεωπονική”; Αντιθέτως όταν η Κεραμέως ανέστειλε τη λειτουργία του τέταρτου Τμήματος της Γεωπονικής, που ο Γαβρόγλου το είχε ιδρύσει στα χαρτιά, τότε μιλούσαμε για το κεκτημένο της Γεωπονικής Σχολής… Όταν ξέραμε όλοι στο Αγρίνιο ότι το ακαδημαϊκής υφής πρόβλημα των Τμημάτων του Αγρινίου ήταν ότι είχαμε Τμήματα ανήκοντα σε τρεις διαφορετικές σχολές του Πανεπιστημίου Πατρών δεχθήκαμε με χαρά να ιδρυθεί και τέταρτο Τμήμα από μια τέταρτη σχολή… Όπως με χαρά δεχθήκαμε το δέκατο Ιστορικό – Αρχαιολογικό της χώρας να μας το ιδρύσει ο κ. Γαβρόγλου και σήμερα να ανακαλύπτουμε ξαφνικά ότι είναι ρουσφέτι στα συντεχνιακά συμφέροντα κάποιων πανεπιστημιακών.
Δεν αντιδράσαμε ποτέ και σε καμία κυβέρνηση, που ψηφοθηρούσε με τα Πανεπιστήμια. Το 2009 ο Καραμανλής προσέφευγε σε πρόωρες εκλογές με το αιτιολογικό ότι πρέπει να πάρει λαϊκή εντολή για σκληρά μέτρα λιτότητας στην οικονομία, την ίδια ώρα όμως ως ένας πρώιμος Γαβρόγλου με τροπολογία ίδρυε το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Αγρίνιο και στο Αγρίνιο κάποιοι πανηγύριζαν για ένα αυτόνομο Πανεπιστήμιο στα χαρτιά, που δεν μπορούσε, όπως αποδείχθηκε, να εκτελέσει ούτε τον προϋπολογισμό του. Σήμερα λοιπόν που ο δεύτερος παρτενέρ αυτού του τανγκό της ψηφοθηρίας αντιδρά, δεν ακούγεται ούτε όταν σε κάποια επιμέρους θέματα, όπως η κατάργηση των Τμημάτων ΔΠΠΝΤ και ΔΕΑΠΤ, απολύτως δικαιολογημένα αντιδρά. Γιατί, έχει χάσει την αξιοπιστία του περισσότερο και από το πολιτικό σύστημα, γιατί έκανε το λάθος να ανακατευτεί σε ένα θέμα που δεν είναι της αρμοδιότητάς του με την ίδια ψηφοθηρική και προσοδοθηρική προσέγγιση. Και επειδή δεν είναι της αρμοδιότητάς του το θέμα, αλλά ανακατεύτηκε, μοιραία όταν κάτι δεν πάει καλά (είτε αυτό σημαίνει υπολειτουργία, είτε κατάργηση Τμημάτων) παίρνει μερίδιο της ευθύνης.
