Γράφει ο Κατσαρός Κωνσταντίνος
Εκπαιδευτικός
Πως διαμορφώθηκε διαχρονικά ο αριθμός των εισακτέων στην Ανώτατη και Ανώτερη Εκπαίδευση τα τελευταία 40 χρόνια;
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Διαχρονικά, οι μεγάλες αυξήσεις στους εισακτέους έγιναν:
– στην πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (πήρε 25000 εισακτέους το 1981 και υπερδιπλασίασε τον αριθμό στους 52000 σε μια τριετία)
– πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ μεταξύ του 1995 (46000 εισακτέοι) και 1999 (72000 εισακτέοι)
– πάλι με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ οι εισακτέοι άγγιξαν τις 90000 (2010)
– με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ο αριθμός εισακτέων ανέβηκε στους 78000 όταν ενδιάμεσα (συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) είχε πέσει στις 69000.
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη….
Βλέποντας την εξέλιξη του αριθμού εισακτέων εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι με κεντροαριστερές – αριστερές κυβερνήσεις αυξάνεται ο αριθμός εισακτέων, ακόμη κι όταν αυτή η ενέργεια προκαλούσε έντονες διαμαρτυρίες από τα επίσημα όργανα των ιδρυμάτων. Τα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης ποντάρουν στο γεγονός ότι «αρέσει» στην Κοινωνία να έχει πολλούς εισακτέους, άσχετα με την κατάληξή τους…
Είναι όμως τελικά αυτή η πολιτική σωστή;
Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν περιπτώσεις μαθητών που με πολύ χαμηλή βαθμολογία κατάφεραν να εισαχθούν σε Πανεπιστημιακές Σχολές κάνοντας κάποιους να αναρωτηθούν: «μα είναι δυνατόν να εισάγεται κάποιος με βαθμό 0.5;»
Όταν πριν τριάντα χρόνια περίπου κατάφερα να εισαχθώ στο Πολυτεχνείο, στη σχολή μου εισάγονταν 140 φοιτητές. Σήμερα στην ίδια σχολή οι εισακτέοι είναι 360.
Αναρωτηθείτε: έχει ανάγκη σήμερα η χώρα μας από περισσότερους Μηχανικούς από αυτούς που παρήγαγε πριν 30 χρόνια ή συμβαίνει το αντίθετο; Το ίδιο συμβαίνει και στις Νομικές Σχολές, στις Ιατρικές και αλλού. Είναι λύση για μια κοινωνία σαν την ελληνική η εισαγωγή μεγάλου αριθμού φοιτητών στα ΑΕΙ σε δυσαναλογία με τις ανάγκες της χώρας; Είναι λύση η ύπαρξη μορφωμένων άνεργων ή επιστημόνων που αναγκάζονται να μεταναστεύουν;
Γιατί λοιπόν διατηρούμε τόσο ψηλά τον αριθμό των εισακτέων, την ώρα μάλιστα που και τα ΑΕΙ επιθυμούν δραστική μείωσή του; Οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα υγιές περιβάλλον για τις επόμενες γενιές ή όχι; Θεωρώ την απάντηση αυτονόητη. Ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος να γίνει αυτό;
Ο κόφτης της ΕΒΕ θεωρώ ότι είναι ένα αναποτελεσματικό μέτρο. Από τη μια δεν φαίνεται να λύνει το πρόβλημα των χαμηλών επιδόσεων (έχουμε εισακτέους με βαθμό 5.5) κι από την άλλη δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα σε σχολές της περιφέρειας, όπου παραδοσιακά εισάγονται οι μαθητές με τους χαμηλότερους βαθμούς. Την ώρα που οι κεντρικές σχολές γεμίζουν με «περιττούς» φοιτητές τα τμήματα της περιφέρειας θα μαραζώνουν αφού δεν θα έχουν εισακτέους. Συμπληρωματικά, ίσως δούμε και το φαινόμενο κενών θέσεων ακόμη και σε υψηλόβαθμες σχολές που απαιτούν εξέταση σε ειδικά μαθήματα αφού και γι αυτά υπάρχει ΕΒΕ που θα κόψει επιπλέον υποψήφιους.
Από την άλλη, η υιοθέτηση μικρότερου αριθμού εισακτέων στα τμήματα, θα οδηγούσε μαθητές με καλή επίδοση και στα περιφερειακά τμήματα αφού οι βάσεις στα κεντρικά θα «ανέβαιναν». Στα προφανή αποτελέσματα που θα είχαμε θα συμπεριλαμβάνονταν κατά τη γνώμη μου η αναβάθμιση των τμημάτων και οι υγιέστερες συνθήκες στην αγορά εργασίας για τους απόφοιτους, σε βάθος χρόνου. Ενδεχομένως, με σωστή διαχείριση και σχέδιο, οι πραγματικοί εισακτέοι θα μπορούσε να είναι και περισσότεροι από όσοι θα είναι φέτος, εφόσον ο «κόφτης» θα κόψει πολλές χιλιάδες.
Η μείωση του αριθμού των εισακτέων θεωρώ ότι είναι μια λύση που αν και φαίνεται ότι θα μπορούσε να έχει πολιτικό κόστος, τελικά οδηγεί σε υγιέστερες συνθήκες σε όλα τα επίπεδα. Εύχομαι να ανοίξει η συζήτηση για το θέμα και οι αρμόδιοι να σκεφτούν καλύτερα μέχρι του χρόνου…
