Όταν ο γιατρός αρνείται τη συνεχή εκπαίδευση και το νόμο

Τι «μας είπε» ο Γ. Καρβέλης με την αστική του ευγένεια

Ο διοικητής της 6ης ΥΠΕ με τις προχθεσινές του δηλώσεις, με αφορμή τη λειτουργία του μαγνητικού τομογράφου στο Νοσοκομείο Αγρινίου και την αναφορά του στο ότι δεν κατέστη δυνατό να εκπαιδευτούν στην Πάτρα οι ακτινολόγοι του νοσοκομείου, μας είπε εμμέσως πλην σαφώς (και με αστική ευγένεια βεβαίως – βεβαίως) ότι στο δημόσιο τομέα σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα και φυσικά σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, ένας δημόσιος υπάλληλος μπορεί να αρνείται τις εντολές των ανωτέρων του, ακόμα και όταν αυτές βασίζονται σε κάτι που περιγράφεται ρητά στο νόμο. Γιατί, η συνεχής εκπαίδευση των γιατρών του ΕΣΥ είναι κάτι που περιγράφεται ρητά στο νόμο.

Και αυτή η παθογένεια που υπάρχει ακόμη, καθώς είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στο Ελληνικό Δημόσιο, συναντάται σε πολλούς τομείς. Για παράδειγμα, πρόσφατα αποπέμφθηκαν από το δικαστικό σώμα με απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου επτά δικαστές, οι οποίοι αποδείχθηκαν και με τη βούλα ανεπαρκείς ως προς το να διεκπεραιώσουν υποθέσεις και να καθαρογράψουν δικαστικές αποφάσεις, που παρέμεναν στα συρτάρια τους επί σειρά ετών. Και ενώ κρίθηκαν ανεπαρκείς -και τεμπέληδες ουσιαστικά- ο νόμος έρχεται με μία άλλη διάταξη να τους προστατεύσει «μεταθέτοντας» τους σε άλλους τομείς του δημοσίου. Τυπικά απολύθηκαν από το Δικαστικό Σώμα, αλλά «αυτομάτως» διορίστηκαν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου. Άραγε εκεί που θα πάνε θα προκόψουν, θα πάψουν να είναι ανεπαρκείς και τεμπέληδες;

Χρειάζεται βαθιές τομές η Ελλάδα και ενδεχομένως λιγότερη «αστική ευγένεια».