Πολλοί αριθμοί ειπώθηκαν στη συζήτηση για το Νοσοκομείο Αγρινίου στο Δημοτικό Συμβούλιο. Τόσες κενές θέσεις εδώ, τόσες εκεί, τόσο προσωπικό παραπέρα. Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα και φανερώνουν το πρόβλημα της υποστελέχωσης.
Επειδή όμως τα προβλήματα αυτά από καιρό εις καιρόν επανέρχονται, η ουσία του προβλήματος στο Νοσοκομείο Αγρινίου είναι αλλού. Ανεξαρτήτως αν η χώρα βρίσκεται σε μνημόνια ή όχι, σε καθεστώς εποπτείας ή όχι. Ένα Νοσοκομείο με 250 κλίνες πλέον λειτουργεί εννέα χρόνια μετά με το Οργανισμό ενός άλλου Νοσοκομείου με 120 κλίνες, ενός Νοσοκομείου που πλέον δεν υπάρχει. Το Νοσοκομείο Αγρινίου από το 2013 είναι άλλο Νοσοκομείο, αλλά δυστυχώς αυτό κάποιοι δεν το κατάλαβαν ποτέ. Και όπως δεν υπάρχει το παλιό Νοσοκομείο, έτσι και τώρα «δεν υπάρχει» και το νέο Νοσοκομείο.
Ευθύνες διαχρονικές και διακομματικές. Γιατί ακόμη και αν συγκυριακά υπάρχει μια καλή στελέχωση στην τάδε ή στη δείνα κλινική, η γενική εικόνα δεν αλλάζει. Όταν στην καλύτερη των περιπτώσεων το ίδιο προσωπικό καλείται να εξυπηρετήσει διπλάσιο αριθμό κλινών. Αυτό είναι το «στίγμα» του Νοσοκομείου, για το οποίο έγινε τόσος λόγος στο Δημοτικό Συμβούλιο.
