Είναι η πρώτη ίσως φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, που ο λαός καταδίκασε μία αντιπολίτευση.
Το 31,5% που είχε πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019 ήταν μία ισχυρή εντολή για αντιπολίτευση. Το 20% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές ήταν ουσιαστικά καταδίκη της χειρότερης αντιπολίτευσης στα μεταπολιτευτικά χρονικά της χώρας. Και αυτό γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε το μέτρο, έχασε την επαφή με την πραγματικότητα.
Η δουλειά μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να επισημαίνει τα κακώς κείμενα, αλλά και να συναινεί σε κάποια βασικά πράγματα και σε κάποια στρατηγικής σημασίας θέματα για τη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως επέλεξε να αντιπολιτευτεί τη ΝΔ σχεδόν με τη λογική του «όχι» σε όλα. Ακόμη και σε θέματα που είχαν να κάνουν με την εξωτερική πολιτική και την άμυνά της χώρας. Το κυριότερο όμως λάθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι μπήκε στη διαδικασία να κάνει κριτική στη ΝΔ για θέματα, όπως η πανδημία, η ενεργειακή κρίση, ο πληθωρισμός, παραβλέποντας ότι η γενεσιουργός αιτία αυτών των κρίσεων που προέκυψαν ήταν εξωγενείς. Δεν έφερε ο Μητσοτάκης στην πανδημία, ούτε τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μέσα λοιπόν σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένης οικονομίας ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο σχεδόν να ισχυριστεί ότι αν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν δεν θα είχαμε καθόλου πληθωρισμό. Όταν οι σημαντικότερες οικονομίες του πλανήτη καταγραφούν ρεκόρ 40ετών πληθωρισμού δεν μπορείς να λες αυτά τα πράγματα. Και φυσικά είναι οφθαλμοφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπαγιδεύτηκε με την απλή αναλογική, προσπαθώντας να υπερασπιστεί το όραμα μιας «προοδευτικής διακυβέρνησης» που δεν το είχαν ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε το ΚΚΕ, ούτε ο Βαρουφάκης. Τούτων δοθέντων η συντριβή ήρθε σχεδόν μοιραία. Γιατί αυτό συμβαίνει ότι δεν έχεις «γείωση» με την πραγματικότητα, «απογειώνεσαι» και «συντρίβεσαι»…
