Του Δημήτρη Παπαδάκη
Η Ελλάδα μπορεί να είναι χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, να βρίσκεται σε μία σημαντικότατη γεωπολιτική θέση στο χάρτη, μπορεί παρά και τα όσα πέρασε από τη δεκαετή κρίση των μνημονίων να είναι ακόμη μία χώρα με οικονομικές δυνατότητες, παρόλα αυτά διαχρονικά συμπεριφέρεται στο διεθνές στερέωμα ως μία μικρή ανίσχυρη χώρα, χωρίς κανένα διπλωματικό χαρτί στα χέρια της και έχει εν γένει μία συμπεριφορά προτεκτοράτου.
Αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι σχέσεις της με χώρες που αντικειμενικά είναι πάρα πολύ πιο αδύναμες σε όλα τα επίπεδα από αυτήν. Το Σκοπιανό ζήτημα με την κατάληξη της μειοδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αυτή την περίοδο όμως ζούμε και ένα άλλο παράδειγμα με τα ζητήματα της Ελληνικής μειονότητας στη βόρεια Ήπειρο. Εδώ και πολλά χρόνια η Αλβανία ασκεί πολιτικές ήπιου πογκρόμ στις στους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου με αποκορύφωμα τη σύλληψη του δημάρχου της Χειμάρας Φρέντι Μπελέρη.
Με τη σύλληψη Μπελέρη ουσιαστικά η κυβέρνηση Ράμα κάνει επίδειξη δύναμης σε βάρος της Ελλάδας, με την Ελληνική πολιτική ηγεσία να είναι μέχρι σήμερα, αν όχι και απρόθυμη, οπωσδήποτε ανήμπορη να αντιδράσει αποτελεσματικά. Η Αλβανία στην οποία καθεστώς είναι η μαφία και το οργανωμένο έγκλημα διώκει έναν εκλεγμένο δήμαρχο με μία κατασκευασμένη και γελοία κατηγορία περί δωροδοκίας για το ιλιγγιώδες ποσό των 300 ευρώ. Και σε αυτή την ιστορία η κυβέρνηση δυστυχώς δεν μπόρεσε να πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο που να πιέσει το καθεστώς Ράμα να σεβαστεί, όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα του Φρέντυ Μπελέρη, αλλά και το Κράτος Δικαίου.
Για το πώς υπερασπίζονται τα κράτη τους πολίτες τους μπορεί κανείς να αντιπαραβάλει την αντίδραση του Προέδρου της Κροατίας, Ζόραν Μιλάνοβιτς, στην υπόθεση της δολοφονίας του 29 χρονου Μιχάλη από Κροάτες χούλιγκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο πρόεδρος της Κροατίας μας πέταξε τη «μπηχτή» του προειδοποιώντας μας ουσιαστικά για το πως θα συμπεριφερθούμε στους συλληφθέντες χούλιγκαν. «Αν οι ελληνικές αρχές μπορούσαν να κρατήσουν και τους 100 μέσω κάποιου είδους τεχνητής κράτησης ξέρω ότι αυτό θα είχε στοιχεία εκδίκησης ή συλλογικής ευθύνης». είπε χαρακτηριστικά.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την ποιοτική διαφορά που υπάρχει εδώ: ο Κροάτης Πρόεδρος αντιδρά για ένα περιστατικό που αφορά το κοινό ποινικό δίκαιο, ενώ εμείς αδυνατούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μιας Ελληνικής εθνικής μειονότητας, αναγνωρισμένης από διεθνείς συνθήκες, η οποία βρίσκεται μάλιστα σε μία συνορεύουσα χώρα.
Με την περίπτωση της Αλβανίας όχι μόνο θα έπρεπε ήδη να είχαμε μπλοκάρει στην Ε.Ε κάθε προενταξιακό κονδύλι για την Αλβανία, αλλά να είχαμε πάρει μέτρα και σε εθνικό επίπεδο. Και εκεί η φαντασία θα μπορούσε να είναι μεγάλη… Επειδή όμως μιλάμε για την Αλβανία, μάλλον θα αρκούσε ο έλεγχος (φορολογικός, ξέπλυμα κτλ) των συμφερόντων Αλβανών αξιωματούχων στην Ελλάδα.
Όταν όμως απέναντι σε αδύναμους (Αλβανία, Σκόπια) είσαι κατευναστικός και υποχωρητικός, πώς να μην είσαι και απέναντι σε ισχυρότερους αντιπάλους (Τουρκία);
