Η εκλογική επίδοση του Δημήτρη Τραπεζιώτη σε αυτές τις δημοτικές εκλογές ήταν λίγο – πολύ αναμενόμενη. Λίγοι όμως είχαν φανταστεί ότι θα πήγαινε πιο κάτω από το ποσοστό του Σταύρου Καμμένου το 2019. Αυτό όμως δεν συνέβη τυχαία…
Στις προηγούμενες περιπτώσεις ο Δημήτρης Τραπεζιώτης είχε την δικαιολογία ότι δεν ήταν αποδεκτός από όλους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από την καθυστέρηση στο να πάρει το κομματικό χρίσμα του ΣΥΡΙΖΑ, το 2014 τα σημαντικότερα τοπικά στελέχη του κόμματος είχαν προτιμήσει το ψηφοδέλτιο της Περιφέρειας και όχι το δικό του για να είναι υποψήφιοι. Το 2019 εγκατέλειψε την προσπάθεια και όχι άδικα, αφού ο Θάνος Μωραΐτης αλλά και άλλοι εντός ΣΥΡΙΖΑ έδιναν τις μάχες τους για τη Χριστίνα Σταρακά. Στις φετινές εκλογές όμως ο Δημήτρης Τραπεζιώτης τα είχε όλα: πολύ νωρίς το κομματικό χρίσμα -από τα χείλη του Τσίπρα κιόλας- το χρόνο να συγκροτήσει συνδυασμό, κανένα αντάρτικο ή λοξοκοίταγμα από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως καταποντίστηκε.
Ο πρώτος λόγος που συνέβη αυτό είναι το γεγονός ότι μπήκε στη διαδικασία να μιμηθεί τον Τσίπρα σε ό,τι εκείνος έκανε πριν τις εκλογές της απλής αναλογικής το Μάιο. Ο Τσίπρας έμοιαζε με το παιδάκι που κλαίει, επειδή δεν το παίζουν τα άλλα παιδάκια (Ανδρουλάκης, Βαρουφάκης, Κουτσούμπας) και ο Τραπεζιώτης με το χρίσμα του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονταν ως δήθεν υπερκομματικός και επιδίωκε κάποιου είδους σύμπραξη με το «Αγρίνιο Μπορείς» ή τους δυσαρεστημένους του Παπαναστασίου, επειδή τάχα έτσι θα «έπεφτε» ο Παπαναστασίου. Η απάντηση όμως στις επιστολές Τραπεζιώτη ήταν αρνητική ευθύς εξ΄αρχής ή για την ακρίβεια δεν υπήρχε καν απάντηση. Από την άλλη, όπως και το 2019, ο Παπαναστασίου πήρε περισσότερες ψήφους από τα σχήματα που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ συν τους δυσαρεστημένους του δημάρχου. Η σύμπραξη λοιπόν αποδείχθηκε ότι δεν έφτανε… Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είχε γίνει πολύ πριν ξεκινήσει ο Γ. Παπαναστασίου να «αλωνίζει» στα χωριά, κάνοντας συμφωνίες ακόμη και προέδρους Κοινοτήτων που είχε εκλεγεί το 2019 με το ψηφοδέλτιο της Χριστίνας Σταρακά.
Από τη στιγμή λοιπόν που δεν έγιναν όλα αυτά δύο ενδεχόμενα υπήρχαν : ή η απόσυρση ή η καταγραφή δυνάμεων. Πως όμως να αποσυρθεί κάποιος όταν τον έχει ανακοινώσει ο Τσίπρας; Δεν έχουν όλοι το σθένος του μπασκετμπολίστα Νίκου Παππά…
Και η καταγραφή δυνάμεων ήταν τόσο ισχνή, γιατί ο Δ. Τραπεζιώτης και συν αυτώ ακολούθησαν το λάθος δρόμο κριτικής απέναντι στη δημοτική αρχή. Επαναφέροντας θέματα που είχαν κριθεί και στις δημοτικές εκλογές του 2019, χρησιμοποιώντας μια ρητορική περί «δημοκρατικότητας και προοδευτικότητας» που δεν έχει απήχηση στην κοινωνία, αλλά κυρίως χρησιμοποιώντας αφορισμούς του στυλ «η χειρότερη δημοτική αρχή στην ιστορία της ανθρωπότητας», που ήταν αδύνατο να πείσουν.
Όλα αυτά ένα μεγάλο μέρος του πασοκογενούς κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ τα είδε, γι΄ αυτό και προτίμησε, όπως το 2019 με τη Χριστίνα Σταρακά, τώρα να συνταχθεί με το Κώστα Πιστιόλα και τη λοιπή γνήσια αυτοδιοικητική έκφραση του ΠΑΣΟΚ, αφού εκεί υπήρχαν οι όποιες προοπτικές για την αλλαγή στο Δήμο Αγρινίου. Έτσι το 27% και το 23% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου στο Δήμο Αγρινίου, έγινε 10,6%.
Πέραν του Δημήτρη Τραπεζιώτη ο ΣΥΡΙΖΑ στο Αγρίνιο δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει αυτοδιοικητικά στελέχη, αν λοιπόν ο χώρος δεν θέλει να γίνει από άποψη απήχηση «Ανυπότακτο Αγρίνιο» και να έχει μια παρουσία και μετά τη δημοτική θητεία που ξεκινά την 1/1/2024, ίσως θα πρέπει επιτέλους να δουν την πραγματικότητα και ποιος έχει προοπτική να φέρει την αλλαγή στο Δήμο Αγρινίου και ποιος πρέπει να έχει το πάνω χέρι σε μια συνεργασία. Ας συνεργαστεί λοιπόν από τώρα η δημοτική ομάδα Τραπεζιώτη με τη δημοτική ομάδα του Κ. Πιστιόλα, για να υπάρξει επιτέλους μια στοιχειωδώς σοβαρή αντιπολίτευση απέναντι στο Γ. Παπαναστασίου, αφού βέβαια γίνει και απαραίτητη αποτίμηση όλων για το τι πήγε στραβά σε όλα τα επίπεδα. Διαφορετικά ο δρόμος προς την εξαΰλωση είναι ανοιχτός…
Ακολουθήστε το agrinioculture.gr στο Google News
