Τελικά οι πανηγυρισμοί για την κατάκτηση ευρωπαϊκής κούπας στο ποδόσφαιρο για πρώτη φορά από ελληνική ομάδα ήταν αρκετά διδακτικοί για το Αγρίνιο, τον Παναιτωλικό και την τοπική πολιτική σκηνή.
Αυτό το κονφερασιέ καπ, πως το λένε τέλος πάντων, που έγινε για τις Λαμίες της Ευρώπης, πανηγυρίστηκε δεόντως από τη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Χριστίνα Σταρακά που εμφανίστηκε στο κέντρο του Αγρινίου με καπνογόνα στα χέρια, ωσάν να είναι βουλευτής του Πειραιά. Ενώ ο Γιώργος Παπαναστασίου από τη χαρά του για τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της ομάδας του Πειραιά -και τη διάθεση του βέβαια να είναι φιλόξενος προς τους αυτοδιοικητικούς που συμμετείχαν στο ΔΣ της ΚΕΔΕ άνοιξε το δημοτικό κινηματογράφο, εν είδει prive club ή κάτι σαν το salon de bricolage για να δει ο πόντιος δήμαρχος Αμπελοκήπων – Μενεμένης της Θεσσαλονίκης, που είναι ΠΑΟΚτζής, τον… τελικό του Ολυμπιακού.
Από το Δοκίμι όμως και τη μεριά του Emileon πάρα πολλές φορές στο παρελθόν – και καθόλου άδικα βεβαίως- έχουν ειπωθεί πολλά και διάφορα αναφορικά μετά φίλαθλα αισθήματα αρκετών Αγρινιωτών -επιφανών και μη- με την έννοια ότι δεν είναι και τόσο ορθό στα αθλητικά ήθη να είναι κάποιος υποστηρικτής του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ να έχει κάτι σαν «δεύτερη ομάδα» τον Παναιτωλικό, και όποτε κάνει ο Παναιτωλικός μία μεγάλη νίκη ή παίζει έναν κρίσιμο αγώνα για το μέλλον του να εμφανίζεται ως ο παναιτωλικάρας…
Βέβαια υπάρχει και μια άλλη οπτική στα πράγματα, γιατί άλλο είναι ο λεγόμενος απλός πολίτης και άλλος ένας πολιτικός. Και από τους πολιτικούς είναι δύσκολο να περιμένεις οπαδική ορθότητα… Η πολιτική ορθότητα εξάλλου υπαγορεύει να ψαρεύεις ψήφους οπουδήποτε. Ακόμα και στον Απόλλωνα Καλαμαριάς… και ας είναι Αγρινιώτης…
Βλέποντας λοιπόν τώρα τέτοιες συμπεριφορές και πανηγυρισμούς για την ευρωπαϊκή κούπα του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο, ελπίζουμε να γίνεται αντιληπτό ότι δεν είχε κανένα νόημα η πολιτική παρέμβαση – υπόδειξη ανθρώπων του συλλόγου, για παράδειγμα το 2019, όταν η Χριστίνα Σταρακά και ο Γιώργος Παπαναστασίου ήταν αντίπαλοι για τη δημαρχία στο Αγρίνιο.