Στον πάτο της Ευρώπης η Δυτική Ελλάδα
Το 20,2% του πληθυσμού της Δυτικής Ελλάδας, σύμφωνα με τη Eurostat, σε σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση
Βραχνάς για τα νοικοκυριά αποτελεί η χωρίς αμφισβήτηση -με βάση τους δείκτες της Eurostat- αδυναμία των μεγάλου μέρους των πολιτών πληρωμής ενός συνόλου αγαθών, υπηρεσιών ή κοινωνικών δραστηριοτήτων που θεωρούνται από τους περισσότερους ανθρώπους ως απαραίτητα για μια επαρκή ποιότητα ζωής.
Τα στοιχεία της Eurostat που «μετρούν» το δείκτη υλικής και την κοινωνικής στέρησης στην Ευρώπη των «27» είναι αποκαρδιωτικά. Σύμφωνα με αυτά, η Ελλάδα είχε το τρίτο χειρότερο ποσοστό στην ΕΕ (13,5%) με την Ρουμανία (19,8%) και τη Βουλγαρία (18%) να καταλαμβάνουν τις δύο πρώτες θέσεις.
Το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης είναι ένας δείκτης που δείχνει την έλλειψη αναγκαίων και επιθυμητών ειδών για μια επαρκή διαβίωση. Λαμβάνει υπόψη το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει αναγκαστική έλλειψη στοιχείων, όπως μεταξύ άλλων η ικανότητα αντιμετώπισης απροσδόκητων δαπανών, η ικανότητα για ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι κάθε δεύτερη μέρα, η αντικατάσταση φθαρμένων ρούχων με καινούργια, η ικανότητα για μια εβδομάδα ετήσιων διακοπών, η ικανότητα αντιμετώπισης καθυστερήσεων πληρωμών, αλλά και η ικανότητα να διατηρείται το σπίτι επαρκώς ζεστό.
Στην Ευρώπη των «27» το ποσοστό σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης παρέμεινε σχετικά σταθερό, με μικρή αύξηση από 6,7% το 2022 σε 6,8%, το 2023. Οι ανισότητες στην Ευρώπη είναι δεδομένες και επιβεβαιώνονται και από τα νεότερα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς εν αντιθέσει με τα Βαλκάνια σε χώρες όπως η Εσθονία, το Λουξεμβούργο, η Σουηδία και η Κύπρος σημειώνονται τα χαμηλότερα ποσοστά (κάτω από 2,5%).
9η από το τέλος η Δυτική Ελλάδα
Σε ολόκληρη την ΕΕ, σε εννέα περιφέρειες το ποσοστό των ατόμων που βιώνουν σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση κυμαίνεται από 20,0% έως 29,9%. Στην χορεία αυτή δυστυχώς κατατάσσεται και η Δυτική Ελλάδα. Συγκεκριμένα ως προς την υλική και κοινωνική στέρηση η Δυτική Ελλάδα κατατάσσεται 9η από το τέλος μεταξύ των Περιφερειών της Ευρώπης.
Τρεις από τις έξι Περιφέρειες της Βουλγαρίας, τρεις από τις οκτώ της Ρουμανίας, μια Περιφέρεια από την Ουγγαρία και μια από την Ιταλία έχουν χειρότερη επίδοση από τη Δυτική Ελλάδα, η οποία με 20,2% κατατάσσεται και τελευταία μεταξύ των ελληνικών Περιφερειών.
Η μείωση 7 μονάδων την τελευταία τριετία δεν φτάνει
Βέβαια θα πρέπει αν σημειωθεί ότι την τελευταία τριετία η Δυτική Ελλάδα σημειώνει μια σχετική βελτίωση στο δείκτη αυτό, μειώνοντας από 27,4% το 2020 σε 20,2% το 2023 το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση. Ωστόσο αυτή η μείωση δεν αρκεί για να ξεκολλήσει η Δυτική Ελλάδα από τον… πάτο της Ευρώπης. Και δεν είναι υπερβολή αυτό, όταν οι μισές Περιφέρειες της Βουλγαρίας έχουν καλύτερες επιδόσεις από τη Δυτική Ελλάδα, μικρότερο δηλαδή ποσοστό πληθυσμό σε σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση.
Τα στοιχεία της Eurostat δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, όχι μόνο λόγω της εγκυρότητας της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, αλλά και γιατί παρόμοια εικόνα αποτυπώνεται και στους δείκτες της ΕΛΣΤΑΤ, σύμφωνα με την οποία το 2023 o πληθυσμός της Δυτικής Ελλάδας που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, φτάνει στο 35,2%, δηλαδή 228.166 άτομα στη Δυτική Ελλάδα βρίσκονται στην «κόκκινη ζώνη» της φτώχειας.
Πολιτική κεντρικά για την άρση των περιφερειακών ανισοτήτων υποτίθεται ότι υπάρχει, τόσο σε εθνικό, όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο μέσα από το ΕΣΠΑ και τα προγράμματα συνοχής, ιδιαίτερο αποτέλεσμα όμως δεν φαίνεται να έχει στη Δυτική Ελλάδα.