Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, αλλά ο παπάς τα ράσα, λέει ο σοφός λαός. Και αυτό ισχύει και για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Το πρόσωπο… κάνει το Θεσμό και όχι ο Θεσμός το πρόσωπο. Πόσο μάλλον όταν μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1985 ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι περισσότερο διακοσμητικός. Ένας διακοσμητικός Θεσμός δεν συνεπάγεται… διακοσμητική θητεία.
Η Προεδρία της Δημοκρατίας χρειάζεται ένα πρόσωπο που πρώτα από όλα να αντιλαμβάνεται το ρόλο του. Κάτι που δυστυχώς δεν αντιλήφθηκε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Και κυρίως ένα πρόσωπο που να ενώνει. Να ενώνει και με τη διαδρομή του. Αν λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδηγηθεί στην επιλογή ενός πολιτικού προσώπου, καλόν θα ήταν να αποφύγει κάποιον πρώην πολιτικό αρχηγό, αλλά να επιλέξει ένα πρόσωπο μετριοπαθές. Τέτοια υπάρχουν και στην κεντροδεξιά και στην κεντροαριστερά.