Ενώ ξέρουμε ότι το παραγωγικό μοντέλο των… καφέ δεν είναι βιώσιμο, επιμένουμε
Κάποτε το ελληνικό όνειρο, όπως το αντίστοιχο American Dream, ήταν όλοι να καταφέρουν να γίνουν υπάλληλοι στο Δημόσιο, ώστε να έχουν εξασφαλισμένο μισθό και μία μόνιμη θέση εργασίας. Με την κρίση και τις αλλαγές που ήρθαν στο Δημόσιο τομέα και τον περιορισμό προσλήψεων, η επιδίωξη αυτή άλλαξε και βλέπουμε από τη δεκαετία του 2010 την έκρηξη των καταστημάτων καφέ, τα οποία ξεφυτρώνουν ανά δύο ή τρία ακόμα και στα ίδια οικοδομικά τετράγωνα.
Αυτό ακριβώς το συναντά κανείς και στο Αγρίνιο, όπου σχεδόν το κάθε οικοδομικό τετράγωνο έχει τη δική του καφετέρια… Κι αν δεν είναι έτσι ακριβώς, αν υπολογίσει κανείς τα καφέ που υπάρχουν στο κέντρο της πόλης, τότε είναι αναλογία είναι κάπου εκεί.
Αυτό επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία του ΓΕΜΗ, καθώς 9.500 καφέ/εστιατόρια σε όλη τη χώρα έκαναν έναρξη τη χρονιά που πέρασε. Και το δυσάρεστο είναι πως από τις 63 χιλιάδες νέων επιχειρήσεων το 2024 μόλις 2,5 χιλιάδες είναι μεταποιητικές. Ο τομέας δηλαδή που θα μπορούσε να δώσει προστιθέμενη αξία στα αγροδιατροφικά προϊόντα, ένας τομέας που δεν προσλαμβάνει μόνο ανειδίκευτους εργάτες, αλλά και επιστημονικό προσωπικό, είναι ο τελευταίος στις ενάρξεις των νέων επιχειρήσεων. Και ο τομέας αυτός θα μπορούσε να έχει πραγματική άνθηση σε περιοχές όπως η Αιτωλοακαρνανία…
Το πόσο βιώσιμο είναι το παραγωγικό μοντέλο των… καφέ, όλοι το ξέρουμε. Αλλά συνολικά ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα δεν φαίνεται να είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε ρότα…