Τους «Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος», τον Μέγα Βασίλειο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον Γρηγόριο τον Θεολόγο, τους προστάτες της Παιδείας και των Γραμμάτων τίμησε η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Το απόγευμα της Πέμπτη 30ης Ιανουαρίου στο Αγρίνιο, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Παπαστρατείου Μεγάρου της Γυμναστικής Εταιρείας έλαβε χώρα η εορταστική εκδήλωση προς τιμήν δύο συνταξιούχων εκπαιδευτικών, της κας Μαρίας Μπαλιάτσα, Εκπαιδευτικού Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και του κ. Ιωάννη Κωστάκη, Εκπαιδευτικού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Για το πρόσωπο και το έργο της κας Μπαλιάτσα μίλησε ο κ. Άρης Γιαννακάς, Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών. Χαρακτήρισε την κα Μπαλιάτσα ως την καλύτερη δασκάλα του, που τον δίδαξε, τον επηρέασε και τον καθοδήγησε περισσότερο μετά τους γονείς του και αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που κάνουν αυτή την διαφορά. «Ως Ηπειρώτισσα στην καταγωγή διακρινόταν για το «Γιαννιώτικο» μέτρο. «Μετρημένη λοιπόν σε όλα της η κα Μαρία! Μόνο σε ένα πράγμα δεν είχε και δεν έχει μέτρο. Στο χαμόγελο, που σκόρπιζε απλόχερα σε κάθε μαθητή της και σκορπίζει μέχρι σήμερα σε κάθε συνάνθρωπο και συνομιλητή της. Δεν διέκρινε ποτέ μαθητές. Δεν ήταν πάνω από τους μαθητές της, ήταν δίπλα τους, συνοδοιπόρος σε κάθε δυσκολία τους. Ενδιαφερόταν για όλους. Όταν και όποτε χρειάζονταν να είναι αυστηρή ήταν, ας μου επιτραπεί η έκφραση, «αγαπητικά» αυστηρή. Μας νουθετούσε, μας συμβούλευε με ξέχειλη αγάπη και αυτή η «αυστηρή» αγάπη, ήταν που σε έκανε να δέχεσαι τις συμβουλές της και να πείθεσαι, ότι είναι για το καλό σου και να τις ακολουθείς. Ρωτούσε πάντοτε για εμάς, με το ενδιαφέρον του ανθρώπου που σιωπηρά και ταπεινά προσεύχεται για σένα, με ενδιαφέρον να σε συμβουλέψει».
Αναφερόμενος στην κινητήρια δύναμη που την ενέπνεε στο έργο της, τόνισε ότι «είχε αποκαταστήσει μέσα της, είχε εγκαθιδρύσει και ενισχύσει την αγάπη της για το Χριστό. Είναι γνωστό, ότι όταν όλοι μας αποκαταστήσουμε τη σχέση μας με το Χριστό και εμπιστευτούμε το Θεό Πατέρα, αυτό αντανακλάται άμεσα στη σχέση μας με τους συνανθρώπους μας. Η κα Μαρία είχε και έχει κάνει πράξη την σταυρική αγάπη, κάθετα προς το Χριστό και οριζόντια προς τους ανθρώπους. Αυτή η σχέση με το Χριστό ήταν και είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει ως δασκάλα και ως άνθρωπος».
Ο Σεβασμιώτατος απένειμε τον Χρυσό Σταυρό της Ιεράς Μητροπόλεως στην τιμώμενη, με τους παρευρισκομένους να χειροκροτούν και η κα Μπαλιάτσα συγκινημένη, ευχαρίστησε για την τιμητική διάκριση, λέγοντας ότι «εδώ, στη θέση μου, θα μπορούσε να είναι ο κάθε εκπαιδευτικός. Όμως, ο Σεβασμιώτατος θέλησε να τιμήσει και στο πρόσωπό μου όλους εσάς». Ανέφερε επίσης ότι «σήμερα οι Τρεις Ιεράρχες τιμούν την εκπαίδευση, δασκάλους και μαθητές» και ευχήθηκε «να ενστερνιστούμε όλοι τα άγια και σοφά μηνύματα τους», ενώ ζήτησε τις ευχές όλων, ώστε «ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου που απόψε εσείς μου προσφέρατε να αποτελεί το εφόδιο για το υπόλοιπο της ζωής μου».
Ακολούθως, ο κ. Φώτης Μάλαινος, θεολόγος – φιλόλογος, τέως Λυκειάρχης αναφέρθηκε στο έργο και την προσφορά του κ. Ιωάννη Κωστάκη, χαρακτηρίζοντάς τον «διακεκριμένο θεολόγο του τόπου μας, τον οποίο τιμά σήμερα η Ιερά Μητρόπολή μας για την τεράστια και πολύχρονη προσφορά του στην εκπαίδευση, την κοινωνία και την τοπική μας εκκλησία».
Μιλώντας για το έργο του ανέφερε, ότι «ως θεολόγος καθηγητής προσπαθούσε να μεταδώσει στους μαθητές του τα μηνύματα και τις αξίες της χριστιανικής ζωής, παράλληλα με την επιστημονική γνωσιολογική ύλη των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος των Θρησκευτικών. Προσπαθούσε να καλλιεργήσει στους μαθητές του την πίστη και την αγάπη προς τον Χριστό, την σύνδεσή τους με την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, τον σεβασμό προς τους κληρικούς μας». Συνεχίζοντας, τόνισε ότι «ο Ιωάννης Κωστάκης ήταν και είναι ένας εκκλησιαστικός και ιεραποστολικός θεολόγος, άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων, αληθινός πατέρας των κατά πνεύμα παιδιών του».
Τέλος αναφέρθηκε στο ιεροκηρυκτικό του έργο, λέγοντας ότι: «υπήρξε θαυμάσιος, ακαταπόνητος και πληθωρικός ιεροκήρυκας που επί εξήντα χρόνια δεν έπαψε να κηρύττει ανελλιπώς των θείο λόγο, σε πόλεις και χωριά. Το κήρυγμά του ήταν πάντοτε θεολογικό, χριστοκεντρικό, πατερικό, εποικοδομητικό, παραδοσιακό αλλά και σύγχρονο, δομημένο, σαφές, περιεκτικό, σύντομο και φιλολογικώς άψογο». Για την προσφορά του στην τοπική μας Εκκλησία τόνισε, ότι «συνέβαλε τα μέγιστα στην ίδρυση της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής «Δαυίδ ο Ψαλμωδός», της οποίας ψυχή ήταν ο αείμνηστος Πρωτοψάλτης Γεράσιμος Πρεβεζιάνος και σπονδυλική στήλη ο τιμώμενος καθηγητής, ο οποίος επί πολλά έτη υπηρέτησε ως μέλος της Δ.Ε., ταμίας και κυρίως ως ο ακαταπόνητος γραμματέας αυτής, που σήκωσε στους ώμους του την γραμματειακή και οργανωτική στήριξη, κατά την ίδρυση και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της».
Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης η Γυναικεία Βυζαντινή Χορωδία του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αγρινίου, υπό την διεύθυνση της Μουσικού κας Γεωργίας Βουλδή, απέδωσε εκκλησιαστικούς ύμνους και άσματα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, κάνοντας την πρώτη της εμφάνιση σε εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόλεως και αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων.Την επιμέλεια και την παρουσίαση της εκδήλωσης είχε ο Αρχιερατικός Επίτροπος Αγρινίου, Αρχιμ. Νεκτάριος Τριάντης.
Κλείνοντας την εκδήλωση ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός αναφέρθηκε στην τιμή που αποδίδει η Εκκλησία μας στους Τρεις Ιεράρχες, συγκαταλέγοντάς τους στις τρεις πρώτες θέσεις των Αγίων Πατέρων Ιεραρχών. «Δικαίως όμως και οι τρεις θα μπορούσαν να συγκαταριθμηθούν και στην χορεία Αγίων Ισαποστόλων, διότι η ζωή τους ήταν αποστολομίμητη, αφού κήρυξαν με τον ίδιο αποστολικό ζήλο και με το ίδιο αποστολικό φρόνημα. Ποιός θα μπορούσε να τους αρνηθεί όμως θέση και μέσα στη χορεία των Αγίων Μαρτύρων, αφού οδηγήθηκαν στο μαρτύριο της αγάπης, στο όνομα της οποίας προσέφεραν τα μέγιστα στην αγία μας Εκκλησία. Και όσιοι θα μπορούσαν να αποκληθούν, διότι βίωσαν την οσιακή ζωή και πολιτεία, γενόμενοι πρότυπα οσιακής βιοτής. Αλλά και Προφήτες θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε, αφού ο λόγος τους ήταν και είναι πάντοτε προφητικός, δηλαδή επίκαιρος και διαχρονικός. Αυτούς λοιπόν τους “τρεῖς μεγίστους φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος“ η σοφία της Εκκλησίας μας έθεσε προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας».
Συνεχίζοντας ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός αναφέρθηκε στην τιμή που αποδίδει η τοπική μας Εκκλησία προς την εκπαιδευτική κοινότητα, λέγοντας ότι «αναρίθμητοι εκπαιδευτικοί στα πρόσωπα των Τριών Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων είδαν και βίωσαν την πηγή της δικής τους έμπνευσης, της δικής τους ενδυνάμωσης. Είδαν τους φωτεινούς οδοδείκτης που φώτισαν την εκπαιδευτική τους διαδρομή και καθοδήγησαν τα βήματα τους να ιερουργήσουν το μέγιστο μυστήριο της παιδείας των νέων ανθρώπων.
Τιμώντας λοιπόν τους προστάτες της παιδείας, η τοπική μας Εκκλησία χθες στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και σήμερα στην πόλη του Αγρινίου διοργάνωσε αυτή την τιμητική εκδήλωση ως απόδοση της οφειλόμενης τιμής και του δικαίου επαίνου στους παλαίμαχους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι έλαβαν στα χέρια τους το άροτρον της παιδείας και πότισαν την γη της εκπαιδευτικής τους προσφοράς με το τίμιο δάκρυ και με τον αγιασμένο ιδρώτα του κόπου τους και της διακονίας τους. Οι ίδιοι δεν επεζήτησαν, ούτε λαχτάρησαν αυτή την τιμή. Οφείλουμε να τους αποδώσουμε τον δίκαιο έπαινο, γιατί θέλουμε να τους θέσουμε ως παραδείγματα και για τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι επιβάλλεται να γνωρίζουν ποιοί προηγήθηκαν, ποιοί έγραψαν τη δική τους ιστορία και ποιοί καλλιέργησαν το γεώργιο της τοπικής μας Εκκλησίας, με τον ιεραποστολικό τους ζήλο και την εκκλησιαστική και εκπαιδευτική τους προσφορά».
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε, ότι η Αιτωλοακαρνανία ανέδειξε μεγάλες προσωπικότητες στον χώρο των γραμμάτων και της παιδείας, τους οποίους η Ιερά Μητρόπολη περιβάλλει με τιμή και σεβασμό και αναφέρθηκε ξεχωριστά στον κάθε τιμώμενο μιλώντας για την προσφορά και το έργο του στην τοπική κοινωνία και για τους λόγους που η Ιερά Μητρόπολη απέδωσε την ύψιστη τιμητική διάκριση, υπογραμμίζοντας ότι είναι το ελάχιστο “ευχαριστώ” που ως τοπική Εκκλησία λέμε για την προσφορά τους στον τόπο μας. Τέλος, ευχαρίστησε τους ομιλητές που κατέθεσαν το καταστάλαγμα της καρδιάς τους προς τιμήν των δασκάλων τους, τα μέλη της χορωδίας, τους συντονιστές των εκδηλώσεων και όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτές, μεταξύ των οποίων ήταν εκπρόσωποι των τοπικών αρχών, συγγενείς και φίλοι των τιμηθέντων.
