Αιχμήρή για την πολιτική της ΚΕΔΕ ήταν η παρέμβαση του δημάρχου Μεσολογγίου στο συνέδριο της ΚΕΔΕ την περασμένη Δευτέρα. Ο Π. Κατσούλης αφού απαρίθμησε όλες τις δυσμενείς αλλαγές που επιφέρει στην αυτοδιοίκηση το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (μνημόνιο 3) συμπέρανε πως “αρχής γενομένης από τις μεγάλες οριζόντιες περικοπές πόρων της τελευταίας διετίας, η αυτοδιοίκηση μετατρέπεται σε ένα βραχίονα της κρατικής μηχανής, παροχής φθηνών υπηρεσιών προς τους πολίτες επί πληρωμή, με αμέσως ή εμμέσως ιδιωτικοποιημένες τις ανταποδοτικές και προνοιακές της δομές, πλήρως εξαρτημένη από το κράτος και μ’ ένα πολιτικό προσωπικό άκρως πειθήνιο και χειραγωγημένο”.
Ο κ. Κατσούλης έφερε ως παράδειγμα της δαπάνες της αυτοδιοίκησης λέγοντας χαρακτηριστικά : “Οι αριθμοί καταδεικνύουν πως το βασικό πολιτικό ζητούμενο δεν είναι ο περιορισμός του κόστους λειτουργίας της αυτοδιοίκησης. Όταν οι δαπάνες της αυτοδιοίκησης στη χώρα ως ποσοστό του ΑΕΠ, κυμαίνονται τη δεκαετία 2002 – 2011 περίπου στο 2,5% ενώ ο μέσος όρος στην Ε.Ε είναι στο 11,5%, τότε γίνεται φανερό πως το πρόβλημα, κυρίως για τους κυβερνώντες και όχι για την τρόικα, είναι δευτερευόντως οικονομικό και πρωτεύοντος πολιτικό”.
Και πρόσθεσε επικρίνοντας την στάση της ΚΕΔΕ :”Γι’ αυτό και είναι λανθασμένη και εντελώς αναποτελεσματική η κεντρική πολιτική θέση με την οποία πορεύεται η ΚΕΔΕ τα δυο τελευταία χρόνια, σύμφωνα με την οποία εκλιπαρεί την εκάστοτε κυβέρνηση «επειδή είναι το καλύτερο παιδί της εφαρμογής των τριών μνημονίων, με τις μεγαλύτερες περικοπές απ’ όλο το δημόσιο τομέα, να μη προβεί και σε άλλες περικοπές». Η θέση αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες περικοπές και κυρίως δεν αντιμετωπίζει τη βασική πολιτική επιλογή των κυβερνώντων, η οποία θεωρεί την αυτοδιοίκηση ως το προνομιακό πεδίο άσκησης των διαρθρωτικών αλλαγών στο κράτος, γι’ αυτό και εφαρμόζει αυτή την περιοριστική οικονομική πολιτική δυο χρόνια τώρα”.
Ο κ. Κατσούλης ζήτησε αλλαγή πλεύσης από την πλευρά της ΚΕΔΕ και πρότεινε στο σκέλος των οικονομικών διεκδικήσεων ως “βασικό και αδιαπραγμάτευτο αίτημα την επαναφορά των επιχορηγήσεων της αυτοδιοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στα επίπεδα του 2010, χωρίς αλλαγές στη φιλοσοφία των ΚΑΠ. Όσον αφορά το πεδίο των πολιτικών – θεσμικών αιτημάτων, είναι αναγκαίο να τεθούν τώρα οι παρακάτω «σημαίες αναφοράς μας»:
Α) Η θέσπιση και άμεση εφαρμογή της φορολογικής αποκέντρωσης.
Β) Η απόδοση πλουτοπαραγωγικών πηγών και ακίνητης κρατικής περιουσίας, σύμφωνα με τις διεκδικήσεις των δήμων.
Γ) Η μη αποδοχή αρμοδιοτήτων, δίχως τους αντίστοιχους πόρους και το ανάλογο προσωπικό.”
