Το 1922 η Σμύρνη ως ένα από τα σημαντικότερα πολυπολιτισμικά και εμπορικά κέντρα της εποχής παύει να υφίσταται. Μια φοβερή πυρκαγιά θα προσπαθήσει να σβήσει την κουλτούρα μιας κοινωνίας που δίκαια χαρακτηρίστηκε, »Χαμένος Παράδεισος» τόσο από Έλληνες όσο και από όλες εκείνες τις εθνότητες όπως Ευρωπαίους, Αμερικάνους, Αρμένιους, Τούρκους, Λεβαντίνους που συμβίωναν αρμονικά και μεγαλουργούσαν για πολλές δεκαετίες .Οι Έλληνες επιζώντες φτωχοί και ρακένδυτοι έφεραν μαζί τους ως αποσκευές αξίες , γνώσεις και ένα κοσμοπολίτικο ταπεραμέντο. Η παρουσία τους στην Ελλάδα παρά την όποια αναστάτωση, επέφερε αλλαγές και ένα καινούριο τρόπο ζωής.
Η Σμύρνη δεν χάθηκε, αναστήθηκε στη Νέα Ιωνία, Νέα Φιλαδέλφεια , Νέα Ερυθραία Αγρινίου ,τοπωνύμια που διατηρούν τη συνέχεια και το πνεύμα μιας παράδοσης. Ιδιαίτερα στο Αγρίνιο οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν κατ εξοχήν στην περιοχή του Αγίου Κων/νου. Για το λόγο αυτό η Μικρασιατική καταστροφή δεν αποτελεί μόνο ένα σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας της πατρίδας μας. αποτελεί κομμάτι της τοπικής, αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις της οικογενειακής μας ιστορίας. Είναι χρέος μας να κρατήσουμε τις μνήμες ζωντανές και για τις επόμενες γενιές».
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιείχε ιστορικά ντοκουμέντα, τραγούδια , και οπτικοαουστικό υλικό ως ελάχιστη απόδοση τιμής στον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στους βασικούς συντελεστές της εορτής τους μαθητές που κατέπληξαν με το ταλέντο τους στο τραγούδι και στην απαγγελία την κα Ανδρέου Αγγελική, κα Παππά Αγγελική και τον κύριο Τάγιο Θωμά για την τεχνική του υποστήριξη. Την επιμέλεια της χορωδίας την είχε ο χαρισματικός εκπαιδευτικός κος Λανάρας Κων/νος.
