Μόνο εμετό προκαλούν τα όσα γράφονται σε μερίδα του τοπικού τύπου στο Αγρίνιο σχετικά με την εξάρθρωση της κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών στο οποίο συμμετείχαν και ένστολοι… Έναν εμετό που προκαλούν βέβαια αρχικά οι αστυνομικοί της τοπικής αστυνομίας, όντας χωρισμένοι σε δυο στρατόπεδα σε αυτούς που δείχνουν υπερ του δέοντος τη συμπαράστασή τους στους κατηγορρούμενους και σε αυτούς που «πετάνε τη σκούφια τους» απ’ τη χαρά τους για τη σύλληψη των συναδέλφων τους…
Φτάσαμε στο σημείο να διαβάσουμε σε μερίδα του τοπικού τύπου -και όχι μόνο- το σχόλιο “πως κακώς έγινε αυτή η εξάρθρωση αυτού του κυκλώματος, γιατί μαζί του εξαρθρώθηκαν και τα δίκτυα πληροφοριών και έτσι πλέον δεν θα μπορούμε να πιάνουμε τους εμπόρους”… Μα αν είναι δυνατόν! Είναι σαν να δεχόμαστε εκ προοιμίου τις παρανομίες στο βωμό της μάχης κατά των ναρκωτικών. Λες και όσο δρούσαν ελεύθεροι οι φερόμενοι τώρα ως επίορκοι αστυνομικοί, είχαμε λύσει το πρόβλημα των ναρκωτικών. Είδαμε ακόμη σχόλιο πως “οι αστυνομικοί στο Αγρίνιο θα έπρεπε να είχαν δείξει περισσότερη αλληλεγγύη και συμπαράσταση στους αστυνομικούς που φέρονται να εμπλέκονται στο κύκλωμα και να μην χαίρονται για τη σύλληψή τους”… Και τέλος είδαμε και τα κίτρινα ρεπορτάζ για την οικογένεια του συλληφθέντος αρχιφύλακα, την οικονομική της κατάσταση και πάνω από όλα ένα επικοινωνιακό παιχνίδι με δηλώσεις και δήθεν ρεπορτάζ αλλά και σχόλια που βγάζανε την δικαστική απόφαση…. Διαβάσαμε λοιπόν πως επειδή το Αγρίνιο είναι μικρή πόλη και γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ο αστυνομικός είναι αθώος… Εδώ βέβαια τα σχόλια περιττεύουν…
Το συμπέρασμα βέβαια από όλα αυτά είναι ότι κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη… όσο και αν όλοι διατυμπανίζουν το αντίθετο…
