Ελάχιστα σκάφη διαθέτει το Λιμενικό Σώμα στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά η οικονομική κατάσταση έχει καταστήσει και αυτά τα λίγα σκάφη να είναι σχεδόν παροπλισμένα. Ο λόγος βέβαια είναι ότι το Λιμενικό Σώμα έχει σχεδόν “ξεμείνει” από καύσιμα και ουσιαστικά ακυρώνεται ο ρόλος του. Και βέβαια η κατάσταση αυτή έρχεται να προστεθεί στο ζήτημα του εξοπλισμού σε σκάφη και ανθρώπινο δυναμικό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το Λιμεναρχείο Αστακού δεν έχει καν σκάφος, τα Λιμεναρχεία Αμφιλοχίας και Πλατυγιαλίου έχούν από ένα σκάφος, ενώ το Λιμεναρχείο του Μεσολογγίου έχει δυο σκάφη. Ακόμη όμως και με αυτά τα λίγα μέσα το Λιμενικό θα μπορούσε να κάνει ως ένα βαθμό τη δουλειά του πραγματοποιώντας τους απαραίτητους ελέγχους, αρκεί να υπάρχουν καύσιμα… Αντιθέτως τώρα που τα καύσιμα διατίθενται με το σταγονόμετρο, αυτά διαφυλάσσονται σαν κόρη οφθαλμού για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.
Μέχρι εδώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι όλα αυτά είναι απόρροια της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα. Το θέμα όμως λαμβάνει εγκληματικές διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ότι τα λιμάνια σε Πάτρα και Αντίρριο είναι «τυφλά» λιμάνια καθώς υπολειτουργούν τα ραντάρ ελέγχου των πλοίων. Αυτή η αποκάλυψη προέκυψε από την απάντηση του υπουργείου σε ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς.
To Εθνικό Σύστημα Ελέγχου και Διαχείρισης της Θαλάσσιας Κυκλοφορίας Πλοίων (VTMIS), περιλαμβάνει επτά Κέντρα Θαλάσσιας Κυκλοφορίας (VTS) εκ των οποίων δυο εγκαταστάθηκαν από το 2002 σε Πάτρα και Αντίρριο και τα οποία, με κατάλληλο εξοπλισμό και τηλεπικοινωνιακά μέσα, συλλέγουν, διαχειρίζονται και προωθούν πληροφορίες σχετικές με τη θαλάσσια κυκλοφορία. Όταν ανασυστάθηκε το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου, διαπιστώθηκε ότι η συντήρηση είχε σταματήσει από τις αρχές του 2012 με αποτέλεσμα την οριακή λειτουργικότητα του συστήματος, ο δε ανάδοχος είχε προσφύγει κατά του δημοσίου διεκδικώντας αποζημίωση για παροχή υπηρεσιών από της λήξεως των συμβατικών του υποχρεώσεων, τον Ιούλιο του 2009.
