Γράφει ο Γεώργιος Κ.
Βαρέθηκα να βλέπω σκυμμένα κεφάλια. Ανθρώπους που σαν δουλοπάροικοι τρώνε το κουτόχορτο που τους ταίζουν. Ανθρώπους να σχηματίζουν ουρά στην ΔΕΗ και να έχουν τα κεφάλια και τις μουτσούνες κάτω.
Βαρέθηκα αυτή την κρίση… Τον τρόπο που την διαχειριζόμαστε. Αντί να ενωθούμε, να έρθουμε πιο κοντά κοιτάμε πως να βγάλουμε το μάτι του διπλανού. Νοιώθουμε ωραία που στον δίπλα έκοψαν περισσότερα χρήματα από εμάς καθώς του χτυπάμε φιλικά την πλάτη…
Βαρέθηκα αυτούς που μας οδήγησαν εδώ. Που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι απλοί, λαϊκοι που τους στηρίζουν… Βαρέθηκα τα κόμματα τις κομματικές νεολέρες, τα κομματόσκυλλα, τους Τραπεζίτες, τους Τεχνοκράτες, τους δημοσιογραφους και τους κακομοίρηδες…
Βαρέθηκα που η μόνη ευτυχία που βλέπουμε είναι στα λεφτά. Να ακούω ατάκες του τύπου “με 2000 ευρώ το μήνα θα ήμουν ικανοποιημένος”. Κι άντε είχες δυο χιλιάρικα το μήνα. Τι να τα κάνεις όταν δεν θα χει να φάει ο διπλανός σου; Εντάξει πριν που τρώγαμε μια χαρά, αυτές οι εικόνες μας ήταν μακρινές, τριτοκοσμικές. Δίναμε και κανά δεκάευρω στην Unicef κι ησυχάζαμε… Τώρα όμως; Το Χρήμα δεν είναι ευτυχία…Ξεκολλάτε…Υπάρχει κι αλλού χαρά…Αγάπη…Φιλία…Ταπεινοφροσύνη….Αγώνας…Ενημέρωση…Μόρφωση…Τέχνη… Λέξεις που πρέπει να μην εμπεριέχουν την έννοια χρήμα…Να την αποτινάξουν…
Αλλά απ την άλλη, έτσι όπως είμαστε, ίσως τελικά το χρήμα είναι η μόνη ευτυχία που μας αξίζει…
Απλά εγώ βαρέθηκα…
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ewThPLJRlYY[/youtube]
