Του Γεωργίου Κ.
Καθώς μπήκε η νέα χρονιά μια προσμονή ένοιωθα. Μια προσμονή για ένα μέλλον λίγο καλύτερο από το παρόν. Σαν χάρτινος πύργος κατέρρευσε, όμως μόλις άκουσα τις ειδήσεις των 8.00 στις 2 Ιανουαρίου.
Περικοπές, πείνα, νέα μέτρα, μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα κλπ. Και να θες να είσαι αισιόδοξος δεν μπορείς…
Και να θέλεις να ονειρευτείς πάλι δεν μπορείς.
“Αφήστε με να ζήσω στην πραγματικότητα μου” αυτή ήταν η φωνή που έβγαινε από μέσα μου. Δεν μου αρέσει ο κόσμος σας κι ας είμαι μέσα σε αυτόν…
Το μόνο που ακούς είναι χρέη… άγχος… και μιζέρια…
Και δεν εννοώ μια πραγματικότητα που πιστεύω ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν…Έχω πάψει να πιστεύω σε αυτή την αλλαγή. Δεν έχουμε τους αρχηγούς-ηγέτες για να πραγματοποιηθεί και εμείς – ο απλός λαός – είμαστε ένα έθνος καρπαζοεισπραχτόρων.
Παρόλα αυτά η ονειρική μου πραγματικότητα περιλαμβάνει σχέσεις…ανθρώπινες,φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές…Περιλαμβάνει απλές καθημερινές χαρές που δεν χρειάζονται χρήματα…Περιλαμβάνει μια βραδιά στο τζάκι παρέα με τον άνθρωπο που αγαπάς…Με φιλοσοφική κουβέντα…Με κουτσομπολιό…Με κλειστή την τηλεόραση…Με μουσική…
Πίσω από την καθημερινότητα μας κρύβεται η πραγματική ευτυχία…
Κι ας είναι πολλές φορές δύσκολο να την δούμε…
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας… Για το καλό μας…
Ας μείνουμε ξύπνιοι…Κι ας μας λένε ονειροπόλους. Ξύπνιοι μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων
Άντε και καλή μας χρονιά…
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=iQQtbzosEfg[/youtube]
