Απίστευτη για Εθνικό Πάρκο ενέργεια έγινε το σούρουπο του Σαββάτου 21 Δεκεμβρίου στη λιμνοθάλασσα της Κλείσοβας, δίπλα στο Μεσολόγγι. Όπως καταγγέλλει ο Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας Κώστας Παπακωνσταντίνου ένοπλος κατέφθασε με πλεούμενο, αποβιβάστηκε στη νησίδα στο κέντρο της λιμνοθάλασσας και άρχισε να πυροβολεί με επαναληπτική καραμπίνα κατευθείαν πάνω στους παγκόσμια απειλούμενους Αργυροπελεκάνους που είχαν συγκεντρωθεί για να κουρνιάσουν μαζί με πολλούς Κορμοράνους.
Στην εν λόγω νησίδα υπάρχει μία από τις ελάχιστες αποικίες Αργυροπελεκάνων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και τα πουλιά είχαν αρχίσει να προετοιμάζονται για αναπαραγωγή. Το επεισόδιο μπορεί να καταστρέψει εντελώς το φώλιασμα του είδους στο Εθνικό Πάρκο. Το Λιμεναρχείο Μεσολογγίου κινήθηκε άμεσα. Οι μόνοι, ωστόσο, που μπορούν να λύσουν το πρόβλημα είναι οι ψαράδες. Η επίθεση, που δεν ήταν η πρώτη, έγινε με στόχο τα ψαροφάγα πουλιά και συγκεκριμένα τους κορμοράνους, οι οποίοι βρίσκονταν μαζί με τους πελεκάνους στη νησίδα. Ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου – που προκηρύσσει την ενοικίαση της Κλείσοβας- απαιτεί από τους ενοικιαστές να σεβαστούν τα άγρια πουλιά, ωστόσο, με βάση κάποιο «εθιμικό δίκαιο», κάποιοι θεωρούν ότι δικαιούνται να καταδιώκουν τα ψαροφάγα πουλιά.
“Ξεχνούν ότι η αξία της λιμνοθάλασσας” σημειώνει στην ανακοίνωσή του ο Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας Κώστας Παπακωνσταντίνου “για την άγρια φύση (Δίκτυο Natura-2000, ΡΑΜΣΑΡ, Ζώνη Ειδικής Προστασίας και Εθνικό Πάρκο) είναι η αιτία που έχουν εισρεύσει πολλά εκατομμύρια στην περιοχή. Τα περισσότερα ήσαν κονδύλια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που χειρίστηκαν η πρώην Νομαρχία και τα Υπουργεία και αφορούσαν όχι μόνο στην άγρια φύση αλλά και στον πρωτογενή τομέα, την απασχόληση κ.λπ. Ήσαν η «προίκα» για να αναδειχτεί το εθνικό πάρκο και πολλά επενδύθηκαν και στην αλιεία. Σε μια τέτοια περιοχή, δεν μπορεί να πυροβολούνται οι πελεκάνοι πάνω στις φωλιές τους.Όσο για το Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου, αυτός οποίος γνωμοδοτεί και προκηρύσσει μελέτες χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης. Το Εθνικό Πάρκο δεν μπορεί να προστατέψει την αποικία των πελεκάνων παρόλο που χειρίζεται σημαντικά κονδύλια. Κύρια ευθύνη γι αυτό έχει η πολιτική της κυβέρνησης που απονεύρωσε τους Φορείς Διαχείρισης από αρμοδιότητες, ευθύνες και θεσμικό ρόλο”. Και αναρωτιέται “Ποιος, λοιπόν, θα προστατέψει τα σπάνια είδη στο Εθνικό Πάρκο; Γιατί να έχουμε Εθνικό Πάρκο όταν δεν μπορούμε να φροντίσουμε για τα αυτονόητα;”
