Αυτοδιοικητικές εκλογές – Δήμος Αγρινίου
Με αφορμή τη δημοσίευση τριών υποψηφιοτήτων για το αξίωμα του Δημάρχου Αγρινίου έκανα κάποιες σκέψεις τις οποίες αποφάσισα να σας γνωστοποιήσω. Δυστυχώς είμαι ερωτευμένος με την πόλη που γεννήθηκα, το Αγρίνιο, και ίσως αυστηρός με ορισμένα πράγματα. Ο Δήμος μας έχει έκταση 1250 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περίπου 100.000 κατοίκους, που σημαίνει 45% του πληθυσμού του νομού. Έχει προκύψει δε από τη συνένωση δέκα καποδιστριακών δήμων. Επομένως η δημοτική αρχή που θα προκύψει θα πρέπει να έχει δυο αποστολές: α) να παίξει τον Μητροπολιτικό ρόλο προς τους δέκα συνενούμενους δήμους, με έγνοια του την αρχή της ισοπολιτείας των κατοίκων, β) να παίξει τον πρωτεύοντα ρόλο στον νομό, γιατί πολύ απλά αυτός είναι ο ζωτικός χώρος του.
Τα πράγματα σήμερα δεν είναι καθόλου καλά. Η πόλη μας έχασε την ατμομηχανή της που λέγονταν «καπνοκαλλιέργεια», χωρίς πρόταση αναπροσανατολισμού. Τα πακέτα σύγκλισης στο νομό μας σπαταλήθηκαν χωρίς φαντασία και προοπτική, απολύτως παλαιοκομματικά. Το οικονομικό και πολιτικό κέντρο του νομού είναι μακράν του Δυτικού Άξονα Ανάπτυξης Β-Ν. Δεν υπάρχει κάθετη σύνδεση, δεν υπάρχει βιομηχανική περιοχή. Η πρώτη πανεπιστημιακή σχολή χάθηκε σε ένα βράδυ. Ο δήμος Αγρινίου, αν και 15ος κατάφερε να κάνει εγκαίνια του νοσοκομείου του εικοστός. Κινδυνεύει δε να χάσει και αυτό το πανεπιστήμιο. Δυστυχώς το κατά κεφαλήν εισόδημα έπεσε και ελαττώθηκε ο πληθυσμός την τελευταία δεκαετία κατά 15.000 κατοίκους, επτωχεύσαμε. Το 1997 απέκτησε η πόλη μας ΤΕΕ, θεσμοθετημένο Τεχνικό Σύμβουλο του κράτους. Πρώτος πρόεδρος ο κ. Μοσχολιός και δεύτερος ο κ. Παπαναστασίου. Για το κατάντημα του νομού έχουν τη δική τους μερίδα ευθύνης η τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού αλλά και το ΤΕΕ. Πριν πέντε τετραετίες, «δημαρχίες», μας είχε στείλει ο Άκης Τσοχατζόπουλος τον κομματικό του φίλο -έτσι είπαν τότε- με λίγα ένσημα πραγματικής εργασίας, βέβαια, αλλά πολλά κομματικά, τον κ. Σώκο. Ο κ. Σώκος έστησε πράγματι μια ομάδα με βασικούς παίχτες δημόσιους υπαλλήλους. Αργότερα πρόσθεσε σε αυτή και τον πρόεδρο του ΤΕΕ κ. Μοσχολιό. Αυτή η ομάδα διαχειρίστηκε όλα τα κονδύλια σύγκλισης χωρίς φαντασία και αίσθηση κόστους. Αυτή η ομάδα έχασε όλα τα παραπάνω «χοντρά» παιχνίδια του τόπου. Λειτούργησε συντεχνιακά και μέτρια, είναι η συντεχνία των μετρίων. Ειλικρινά δεν μπόρεσα ποτέ να παρακολουθήσω τη σκέψη αυτού που χωροθέτησε την εκκλησία του Αγ. Γρηγορίου χωρίς είσοδο, το φυλακισμένο δημοτικό σχολείο και ένα αντλιοστάσια μπάστακα μπροστά. Τα προβλήματα καθημερινότητας στην πόλη του Αγρινίου αμέτρητα. Από την ενοικίαση των παρόδιων στοών χωρίς κανονισμό, μέχρι την υπεξαίρεση στο παρκινγκ. Απ’ το κυκλοφοριακό χάος μέχρι το πολύ ακριβό πόσιμο νερό.
Είμαστε σε προεκλογική περίοδο και το καταλάβαμε απ’ τα δημοσιεύματα των εφημερίδων που αβαντάρουν το πρόσωπο του δημάρχου. Στην πρώτη σελίδα είδα την γνωστοποίηση ενός έργου και πίσω μια σελίδα αναλυτικά στοιχεία για το έργο και κάμποσες φωτογραφίες. Ειλικρινά δεν κατάλαβα γιατί τα χρήματα πάρθηκαν από την γεωργική ανάπτυξη και έγιναν πλατεία στον Αϊ Βλάσση. Πράγματι μέγιστος στόχος η απορρόφηση του ΕΣΠΑ, πιάνουν τόπο όμως;
Επισήμως όμως «πέφτουν» τα ονόματα των υποψηφίων δημάρχων Αγρινίου αυτές τις μέρες . Μου ήρθε στο μυαλό το δημοτικό τραγούδι «Σαράντα βάρκες στο γιαλό, μα ο Γιάννος λέει σαρανταδυό». Οι δυο πρώτοι τεχνικοί και οι δύο πρώην πρόεδροι του ΤΕΕ, φανερά ή μη, υποστηρίζονται από τα κόμματα που συγκυβερνούν. Ο καθένας διεκδικεί όμως το δήμο για δικό του λογαριασμό, αλλά με την ίδια νοοτροπία και πρακτική: Συγνώμη συνάδελφοι προχθές ήρθε ο υπουργός κ. Χρυσοχοίδης στην Κλόκοβα επί τόπου για να αντιμετωπίσει το δίλλημα ανοιχτή εκσκαφή ή σήραγγα. Εσείς παρευρεθήκατε; Ρωτήσατε τον υπουργό προς τι το δίλλημα. Ωφελείται η περιοχή οικολογικά; Η υπόγεια εκσκαφή είναι πιο ασφαλής λύση ; Και αν είναι επιπλέον απαίτηση, οπότε εξωσυμβατική εργασία, και το κόστος βαρύνει μόνο το δημόσιο; Είχαμε και άλλη επίσκεψη υπουργού (Ανάπτυξης) στην πόλης μας. Θέσατε και στους δυο ότι ο δήμος Αγρινίου είναι μισός νομός και δεν έχει κάθετη σύνδεση με την Ιόνια Οδό και πως απαιτούμε στον κόμβο Ρίγανης μια κάθετη σύνδεση δυτικά προς Αστακό – Πλατυγιάλι και μια ανατολικά Αγρίνιο – Άγιος Βλάσης – Καρπενήσι;
Από την άλλη περιμέναμε απ’ την Αριστερά να προτείνει μια προσωπικότητα πρώτης γραμμής, όπως έχει κάνει και άλλες φορές με άλλο τρόπο σκέψης και άλλες προοπτικές. Προσωπικά με «καίει», γιατί το 1978 το Αγρίνιο απέρριψε μια μεγάλη προσωπικότητα της Αριστεράς και της πόλης, τον αείμνηστο Γ. Καραπαπά, γιατί δεν δέχθηκε την «αντιπαροχή» ΠΑΣΟΚ – Μπέης στην Αθήνα, Καραπαπάς στο Αγρίνιο. Η ΔΗΜΑΡ στην πόλη από το 1978 συνταξίδευε με το δημαρχιακό ΠΑΣΟΚ, αλλά και με τη συντεχνία των μετρίων μετά το 1994. Νομίζω ότι πρέπει να πάρει θέση για λογαριασμό της πόλης μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ –αυτό το κόμμα το πάει ο κόσμος βολίδα- αλλά η τοπική ηγεσία βλέπει μόνο τους συνεπιβάτες της πρώτης θέσης. Σε ένα κουπέ βρήκαν μεταξύ τους τον καλύτερο, τον έντιμο καθηγητή και συνδικαλιστή, αλλά κάνει για δήμαρχος; Στο άλλο κουπέ, μια άλλη ομάδα επέλεξε έναν άλλο καλύτερο, τον πρώην δήμαρχο του δήμου Θεστιέων. Οι άλλοι 9 δήμαρχοι είναι κατώτεροι και τούτος ήταν τόσο πετυχημένος και ικανός, ώστε να αναλάβει τη μισή νομαρχία που είναι ο δήμος Αγρινίου; Πόσα χρόνια Αγρινιώτης είναι ο καθένας; Στενοί μου φίλοι το ΚΚΕ συνεργάστηκε με τον δεξιό Γ. Παπαϊωάννου και έδωσε μια καλή δημαρχία, με τον βιομήχανο Αναστ. Παναγόπουλο και έδωσε μια καλή δημαρχία, με τον πνευματώδη Στ. Τσιτσιμελή και έδωσε μια καλή δημαρχία.
Τέλος ο νομός μας είναι μοναδικός επειδή έχει στα πόδια του μια Λευκάδα και στην πλάτη του μια Ευρυτανία, έχει τρία δέλτα ποταμών και δυο μεσοποταμίες. Έχει τον κυρίως χώρο της Αιτωλικής Συμπολιτείας, έχει τρεις καστροπόλεις (Ναύπακτος, Αγγελόκαστρο, Βόνιτσα). Η Αριστερά έχει χρέος να μπει στο παιχνίδι της τοπικής αυτοδιοίκησης, απαλλαγμένη από τα σύνδρομα : η δημοτική αρχή δεν είναι συνδικαλιστικό όργανο, είναι διοίκηση και μάλιστα τοπική. Πρέπει να σταματήσει το ξέφτισμα της πόλης και του νομού με πρόγραμμα απαλλαγής και προοπτικής, που το προσδοκά η πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Αυτό γίνεται με τόλμη και φαντασία. Όχι με επιβάτες πρώτης θέσης του κομματικού βαγονιού, αλλά με πρόσωπα αποδεκτά, δραστήρια, διεκδικητικά και με όραμα. Η γενιά που διαλύεται δεν θα σας το συγχωρέσει ποτέ.
ένας πολίτης που δεν είναι πολιτικός
Θύμιος Παλιούρας
Αγρινιώτης Μηχανικός
